Het Project

26

{Rose}

Hij is mijn tranen niet waard en toch krijgt hij ze nu. Hij krijgt een soort deel van mij en hij zal het niet weten. Hij krijgt een stuk van mijn gevoel. Jason slaat zijn armen om me heen en hoe graag ik zijn armen ook om me heen voel, duw ik hem toch weg. Hij legt zijn hand op mijn wang en veegt mijn tranen weg.

'Zullen we vanavond uiteten?' Vraagt hij.

'Hoe lang zit je met dat idee in je hoofd?' Lach ik door mijn tranen heen. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me aan. 'Is goed.' Hij slaat zijn armen alsnog om me heen waardoor ik grinnik.

'Ik houd van je.' Fluistert hij.

***

Nadat we gegeten hebben, lopen we over het strand. Jason wilde per se alleen met mij zijn. Hij verstrengelt zijn vingers met de mijne. Mijn voeten zakken weg in het zand, wat tevens ijskoud is omdat het nog altijd winter is. Als we na een tijdje weer terug lopen tilt Jason me ineens op. Ik slaak een gil en spartel met mijn benen, in de hoop de grond weer te raken. Hij zet me weer op de grond neer en grinnikt. Hij draait zich om en botst tegen iemand op.

'Sorry.' Verontschuldigt Jason zich.

'Let eens wat beter op.' Jason draait zich om en er staat een wat oudere man. Zo te zien was hij van plan nog iets tegen Jason te zeggen. Hij kijkt me onderzoekend aan. 'Prinsesje?'

'Papa?' Hij zet een stap dichterbij me en laat zijn hand over mijn gezicht heen gaan. Ik duw zijn hand weg en kijk hem aan.

'Wat ben je mooi geworden.' Mompelt hij. Als hij een stap naar me toe zet, nestel ik me tegen Jason aan. Jason laat zijn hand rusten op mijn heup. Hier sta ik dan. Oog in oog met mijn vader. De man die ik al bijna twaalf jaar niet gezien heb. 'Wie is dat?'

'Alsof jou dat wat uitmaakt.'

'Prinsesje-'

'Mijn naam is Rose.' Bijt ik hem toe.

'Rose,' zucht hij. 'Ik weet dat je vragen hebt en ik snap dat je boos bent, maar ik heb niets fout gedaan.' Een schampere lach verlaat mijn mond.

'Niets fout gedaan? Twaalf jaar lang heb ik niets van je gehoord. Je verdween opeens. Mama wist van niets en ik ook niet. Elke dag hoopte ik dat je terug zou komen, maar je was weg. Je liet ons in de steek.'

'Maar prinsesje.' Ik kijk hem dodelijk aan. 'Rose, ik kan het uitleggen.'

'Leg uit.' Jason wrijft zachtjes met zijn hand over mijn heup heen wat me enigszins rustig maakt.

'Al een tijdje liep het niet meer zo goed tussen je moeder en mij. Ik heb me aangemeld op een datingsite en ben al snel iemand tegengekomen. Toen ik wist dat zij het was, ben ik naar haar toe gegaan. Ik heb nooit afscheid genomen, omdat het beter was. Sinds kort is de relatie die ik had verbroken en ik ben weer teruggegaan.'

'Je liet ons in de steek, je liet mij in de steek. Je bedroog mama. Nu je hier terug bent denk je waarschijnlijk alleen maar dat je weer iets met mama kan krijgen en dat zij zo stom is dat te geloven. Je denkt alleen maar aan jezelf en niet aan anderen.' Als ik merk dat hij zijn handen balt, zet ik een stap naar achteren.

'Jij bent niet het meisje dat ik ken, Rose.' Zegt hij kalm, maar toch is er woede in zijn stem te vinden.

'Tijd verandert mensen en ik ben niet meer dat meisje van zes. Want zie je dat pap? Ik word binnenkort achttien.' Jason kijkt toe hoe het gesprek verloopt. 'Klootzak.' Sis ik waarna ik wegloop. Jason loopt achter me en pakt mijn hand vast.

'Gaat het?'

'Het gaat prima.' Zucht ik. 'Ik had hem gewoon niet willen zien.' Jason staat stil waardoor ik ook stil sta. De koude wind snijdt tegen mijn huid. Jason strijkt een plukje haar uit mijn gezicht waarna hij zijn lippen op de mijne drukt. Het koude weer is al snel vergeten door de warmte die nu in mijn lichaam gegoten wordt. 'Het gaat echt prima.' Weet ik te zeggen. Ik open mijn ogen en zie Jason licht grijnzen. Verderop staat mijn vader die nog bozer kijkt dan hij al deed. Hij komt naar ons toelopen en na nog geen seconde staat hij naast ons.

'Je bent nog veel te jong voor een vriendje.'

'Sorry, ik heb hem gevonden op een datingsite.' Zeg ik waarna ik wegloop. Eenmaal op de stoep aangekomen ga ik op een bankje zitten waar ik mijn schoenen aantrek, wat tevens niet makkelijk gaat door het zand dat blijft vast zitten aan mijn voeten. Het is inmiddels donker geworden. Samen met Jason loop ik naar zijn auto en na een lange rit zijn we eindelijk bij mij thuis gekomen.

'Wil je hier weer slapen?' Jason glimlacht.

'Is goed. Ik ga dan even langs Cecile om wat spullen te pakken.'
Voorzichtig bijt ik op mijn lip. Jason drukt zijn lippen meteen op de mijne.

'Ga dan.' Hij knikt en drukt een kus tegen mijn voorhoofd aan. Hij rijdt weg en ik loop naar binnen. Summer komt meteen naar me toe lopen en kijkt me aan.

'Waar is Jason?'

'Spullen ophalen.' Ze knikt en kijkt me aan. 'Maar nog steeds snap ik het niet.' Zucht ik. Summer kijkt me even vragend aan. 'Als Matthew en Jason echt broers zijn, waarom heeft Jason me dan niets verteld?'

'Misschien wilt hij er niets over vertellen?' Gokt Summer.

'Ja, maar dan had hij ook niet hoeven zeggen dat hij een broer had.'

'Wat nou als Matthew gelogen heeft?'

'Het zou onredelijk zijn. Hij zag Jason voor de eerste seconde en toen schoot het al los. Daarbij kwam Matthew de badkamer binnen, toen ik naakt was, om me te waarschuwen voor Jason.' Summer haalt haar schouders op. 'Heb je trouwens nog gevoelens voor hem?'

'Nee,' mompelt ze. 'Maar ik ben gewoon bang dat ik hem kwijt ben als vriend doordat we seks hadden.'

'Natuurlijk niet, waarom zou je hem daarom verliezen?'

'De ongemakkelijkheid.'

'Praat met hem.' Vertel ik haar.

'Doe ik morgen wel.' Ik trek mijn wenkbrauw op waarna ze zucht. 'Ik ben zo weer terug.' Zegt ze waarna ze wegloopt. Jason komt de kamer binnengelopen en loopt naar mijn kamer. Grinnikend kijk ik op mijn telefoon. Hij denkt hoogstwaarschijnlijk dat ik op mijn kamer ben. Jason komt de woonkamer binnengelopen en gaat op mijn schoot zitten.

'Je bent zwaar.' Kreun ik. Jason grinnikt en staat op waarna hij mij omhoog tilt. We lopen naar mijn kamer waar hij me zachtjes in het matras duwt. Ik voel een aantal tintelingen door mijn lichaam gaan. Hij komt boven me hangen en drukt zijn lippen op die van mij. Jason trekt mijn shirt uit waarna zijn lippen de mijne weer raken. Als hij mijn broek ook uit wilt doen, houd ik hem tegen. Hij haalt zijn lippen van de mijne af en kijkt me aan.

'Niet nu.' Mompel ik. Hij knikt en drukt een korte kus op mijn voorhoofd. Hij laat zich op me neervallen waardoor een kreun mijn mond verlaat. Jason begint hard te lachen. 'Dat was niet de bedoeling.' Mompel ik.

'Weet ik, maar ik zou het wel vaker willen horen.' Mijn mond valt open en ik duw hem van me af.

'Je bent smerig.'

'Ik ben een jongen.'

'Touché.' Hij wendt zijn blik af en meteen merk ik dat ik geen shirt meer aanheb. Ik duw zijn hoofd omhoog en loop naar mijn kast waar ik een pyjama uithaal. 'Het is pittig ongemakkelijk hoe je steeds naar me kijkt als ik zeg maar weinig kleren aanheb.' Door de spiegel kijk ik hem aan. Hij komt achter me staan en slaat zijn armen om me heen.

'Ik mag het.'

'En wat geeft jou dat recht?' Hij valt stil waardoor ik lach. 'Sukkel.'