Het Project

2

ROSE PATERSON

Vervreemd kom ik thuis aan. Nog steeds verbaast over wat er net gebeurd is. Normaal stapt er nooit zomaar een jongen op me af, vooral niet als ze knap zijn. Als het gebeurd, is het een oude man die vraagt waar welke winkel ligt.

Mijn moeder komt de gang inlopen en kijkt me kort aan. Ze lijkt me onderzoekend aan te kijken om specifieker te zijn. Er ontstaat een rimpel op haar voorhoofd wanneer ze haar wenkbrauw optrekt. Ze heeft teveel gezien waardoor ze vragen gaat stellen. 

'Van wie is die jas?'

'Van mij. Net gekocht.'

'Rose, je rookt niet en het ruikt naar sigaretten. Het is een mannenmaat en model en het ruikt ook deels naar parfum, voor mannen.' Maakt ze me duidelijk. Meteen geef ik me over. Ik kan heel slecht geheimen bewaren, al helemaal voor mijn moeder. Dat is één van mijn zwakste punten.

'Het is van een jongen. Ik zat bij de Starbucks-' begin ik te vertellen tot ik door haar onderbroken wordt. Ze leidt me naar de bank waar ik verder ga met het vertellen van mijn verhaal. 'En toen knipoogde hij en liep hij weg.' Eindig ik mijn verhaal.

'Wat ben je nu van plan om te doen?' Ik haal mijn schouders op en kijk naar de televisie die aanstaat. Mijn moeder loopt weer terug naar de gang en niet veel later hoor ik het geluid van een doorgespoelde wc. Grinnikend kijk ik het raam uit.

***

Uit mijn vermoeidheid gooi ik mijn hele tas in mijn kluisje en wankel ik door naar het lokaal. Daar aangekomen loopt Summer naar me toe en begint ze luid te lachen. Andere leerlingen kijken ons geïrriteerd aan en ik begrijp niet waardoor Summer lacht.

'Jij loopt nu mee.' Ik laat me meesleuren door mijn beste vriendin. We belanden in het meisjestoilet. Ze gaat met haar handen een aantal keer door mijn haar en haalt een nat doekje onder mijn oog.

'Dat is stukken beter. Je wilt niet dat Timo je zo ziet.' Mijn ogen worden wat groter en ik voel mezelf oplichten bij die naam. Summer lacht en kijkt me aan.

'Waar is je tas?' Ik kijk naar de grond en zie dat ik sleutels in mijn hand heb. Ik houd de sleutels omhoog. We rennen naar mijn kluisje en ik trek mijn tas uit mijn kluisje. We versnellen onze pas naar het lokaal en we zijn net op tijd binnen. De enige plek die nog leeg is, is naast Timo. Hij glimlacht waarna ik naar hem toeloop. Ik richt mijn blik op Summer die me een speelse knipoog geeft. Meteen laat het me terugdenken aan gisteren, die jongen. Jake, Jace of wat zijn naam ook was. Het enige dat ik weet is dat hij een schattig Engels accent in zijn stem had. Daarbij is hij zeker een jongen die mijn moeder leuk zou vinden.

'En Rose, kan je mij uitleggen waar ik net over gesproken heb?' Vraagt de Franse docente streng. Ik slik en schud mijn hoofd. 'Ik zal het nog één keer herhalen, maar let deze keer wel op.' Ik knik en al snel word ik afgeleid door de blaadjes die door de harde windvlaag op de grond vallen. Het is inmiddels winter, maar warm is het niet. Niet dat het normaal wél warm is in de winter, maar goed, het zou mogelijk kunnen zijn.

'Rose Paterson!' Roept ze dit keer strenger dan de eerste keer. Ongeïnteresseerd kijk ik haar kant op. Frans is één van mijn sterkere vakken dus opletten hoef ik niet, vind ik. 'Ga maar weg. Aangezien mijn lessen voor jou niet relevant zijn.' Automatisch rol ik met mijn ogen. Normaal ben ik best verlegen, maar af en toe kan ik brutaal zijn. Als de bel door het het gebouw klinkt, vormt er een grijns op mijn gezicht. De vrouw zucht en vertelt het huiswerk voordat we allemaal weglopen.

'Rose,' ik hoor Summer haar overdreven gehijg in mijn oor. 'Wat is er met jou aan de hand? Normaal ben je nooit zo afgeleid.'

'Gisteren toen jullie weggingen, ging ik op het terras van de Starbucks zitten.' Ze denkt even na en knikt vervolgens. 'Er kwam opeens een enorm knappe jongen op de stoel naast me zitten, correctie, tegenover me. Hij had Starbucks voor me gekocht, mijn favoriet en we kennen elkaar niet. Ik kreeg het koud en mocht zijn jas aan en toen ik weg wilde gaan, wilde ik zijn jas teruggeven. Dus ik zei ik hoop je vaker te zien. Dus hij zei dat ik zijn jas aan mocht houden en dat ik nu een reden had op hem vaker te zien.'

'Dus je had het koud? Het was echt warm gisteren.' Ik rol lachend met mijn ogen. 'Maar, zijn uiterlijk? Details graag.' Lachend kijk ik mijn vriendin aan.

'Bruin haar en blauwe ogen. En kop groter dan ik, ziet er knap uit maar is lief.' Summer knikt goedkeurend. We komen aan bij het klaslokaal. De allerlaatste les en dan weekend. De les gaat sneller dan gedacht en voordat ik het door heb gaat de bel al. Met Summer loop ik naar buiten en staan we bij onze fietsen.

'Naar jouw huis zo?' Ik knik. 'Ik wacht op je bij het hek.' Ze knipoogt waardoor ik zucht. Wanneer Summer knipoogt betekent het of dat er een Timo er loopt of dat ze iets van plan is. Als vanzelf draai ik mezelf om en zie ik dat Timo er staat. Hij glimlacht en loopt naar me toe.

'Hey.' Zijn stem trilt. Iets wat ik nooit eerder bij hem gehoord heb. 'Wat ga jij doen in dit weekend?' Ik haal mijn schouders op. Hij zet een stap dichterbij me en de ruimte die tussen ons in zit, is klein. Vreemd kijk ik hem aan als hij zijn blik op mijn lippen gevestigd heeft. Hij drukt zijn lippen op de mijne en trekt me dichter naar hem toe. De vlinders die ik zo lang voor hem verborgen heb gehouden, tenminste geprobeerd, zijn nu levendig. Mijn hand reikt naar zijn haar. Onze lippen bewegen teder tegen elkaar aan tot hij glimlacht.

'Je hebt geen idee hoe lang ik dat al wilde doen.' Ik glimlach. Hij kijkt me nog een keer na als hij wegloopt. Glimlachend loop ik het schoolplein af waar ik Summer zie.

'Hij zoende me.'

'Dat zag ik.'

'Ik zoende hem.'

'Dat zag ik ook.' Ze lacht en geeft me een zachte stoot tegen mijn schouder. Op naar mijn huis.