Het Project

11

{Jason}

Voldaan loop ik het gebouw binnen. Logan komt naast me lopen en geeft me een schouderklopje. Meteen word ik omgeroepen waarna ik naar kamer één loop. Als Logan de deur gesloten heeft beginnen ze te praten.

'Je hebt het volbracht. Het project is voltooid.' Glimlacht de vrouw voor me. Nog nooit eerder heb ik haar zien glimlachen.

'Je hebt alleen wel regels verbroken.' Geschrokken kijk ik op.

'Je mocht het slachtoffer niet zelf zoenen, dat moest uit het slachtoffer zelf komen. Maar voor deze ene keer zie ik het door de vingers.' Ze schuiven een koffer over de tafel heen en maken het open. Het zit vol geld, dat is de beloning als het project voltooid is.

'Nu moet je haar alleen zien te dumpen.' Ik knik en loop de kamer weer uit met de koffer in mijn handen. Als ik mijn kamer binnenkom lopen zie ik mezelf in de spiegel. Eerder had ik gedacht dat ik nooit meer iemand leuk zou vinden, dat Rose gewoon net zoals andere meisjes was. Dat ik met haar meteen in bed kon. Als de raad mij nog met Rose zal zien, word ik ontslagen. Ik smijt mijn koffer uit frustratie weg. De bedrand is de plek waar ik op beland waarna ik mijn hoofd in mijn handen leg. Mijn kamerdeur gaat open en alles maakt me niets meer uit. Het maakt me niet meer uit wat anderen van mij zullen denken en wat ze met dat zullen gaan doen.

'Ben je nou aan het janken?' Logans lach vult de ruimte. 'Gast.' Ik kijk op en meteen deinst hij achteruit. Mijn blikken zeggen meestal weg genoeg, vooral tegen Logan.

'Je vindt haar leuk.' Stelt hij vast.

'Nee, niet waar.' Logan kijkt me ironisch aan. 'Misschien een beetje.' Logan komt naast me op bed zitten. Er valt een lange diepe stilte. 'Hoe kan ik niet meer met haar omgaan?' Mompel ik hopeloos.

'In ons appartement zitten geen camera's.' Zegt Logan.

'Echt wel, sukkel.' Logan lacht ongemakkelijk. Hij pakt mijn telefoon en doet er iets op. 'Nou graag gedaan.' Logan loopt de kamer uit en ik zie mijn telefoon op bed liggen. Ik pak het ding op en zie dat het Rose aan het bellen is.

'Hey Jason.'

'Hey.'

'Wat is er?'

'Niets, hoezo?'

'Je klonk zo... gebroken?' Hoe weet ze dit? Nog nooit eerder heeft iemand mijn gevoel kunnen raden, al helemaal geen meisje. Jongens zouden nog hun gedachte kunnen gebruiken.

'Oh nee hoor, er is niets. Ik wilde je gewoon even bellen, met je praten.' Vanaf de andere kant van de lijn merk ik dat ze glimlacht. Logan komt de kamer binnengelopen en heeft een zak chips in zijn handen.

'Ik was van plan jou te bellen.' Geeft ze toe. 'Maar ik twijfelde. Wat is dat gekraak?'

'Logan eet chips.' Zeg ik waarna ik naar Logan kijk. Grijnzend stopt hij nog wat chips in zijn mond.

'Ik heb zin in chips.'

'Kom hierheen, we hebben genoeg.' Logan geeft me een dreigende blik en meteen sla ik mijn hand voor mijn hoofd. Ze kan niet hierheen komen.

'Ik kan niet, huiswerk.' Aan de andere kant van de lijn hoor ik haar overduidelijk zuchten.

'Dan houd ik je niet langer op. Succes met je huiswerk, Rose.'

'Dank je. Tot... Wanneer ik je weer zie.'

'Tot de volgende keer.' Ze hangt op en ik kijk hem aan. Hij zucht opgelucht waarna ik op mijn bed ga liggen. 'Weet je ik wil haar weer zoenen.' Ik kijk naar het plafond.

'Je hebt haar gezoend?! Waarom heb ik die beelden gemist?' Hij grijnst maar lijkt toch geschrokken. 'Maar je hebt haar op d'r bek genomen?' Ik knik.