Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Μαχη (Μερος 1ο)

-Ησυχια. Θυμηθειτε τι ειπα.

Και τοτε ολοι οι λυκανθρωποι αναθαρρησαν.

Σταθηκαν ο ενας διπλα στον αλλο και αλλοι χαθηκαν μες το δασος.

Και τοτε αρχισε ο χαμος.

Ηταν πολυ διαφορετικα απ' την προηγουμενη μαχη.

Πρωτον ηταν μερα και δευτερον ηταν πολυ πιο δυσκολο να ζησεις γιατι σφαιρες πεταγονταν απο παντου.

Κοιταξα γυρω μου τρομοκρατημενος. Εγινα λυκος και ορμιξα πανω σε καποιους σπαζοντας τους τα οπλα.

Πολλοι ακολουθησαν την τεχνικη μου, αλλοι απλως σκοτωναν.

Εψαξα με το βλεμμα μου καποιον απ' τους φιλους μου αλλα δεν μπορουσα να ξεχωρισω κανεναν μεσα στον χαμο.

Μια σφαιρα περασε ξυστα απ' το ποδι μου χτυποντας με λιγο, η πληγη εκλεισε σε δευτερολεπτα.

Οκ. Θα ανησυχισω αλλη φορα για τους υπολοιπους προεχει η ζωη μου.

Γυρισα να δω ποιος με πυροβολουσε.

Ενας μεγαλοσωμος ανδρας με μια καραμπινα.

Αρχισα να τρεχω ενω αυτος με κυνιγουσε.

Σε λιγο με εχασε αλλα δεν αργησε να βρει καποιος αλλος με ενα πολυβολο αυτη τη φορα.

Πραγματικα δεν ηξερα τι να κανω.

Εβλεπα γυρω μου κοσμο να πεφτει τραυματισμενος. Τα παντα ειχαν βαφτει κοκκινα.

Ορμιξα πανω στον αντρα με το πολυβολο. Κατι που εκεινος δεν περιμενε και τον δαγκωσα στα πλευρα.

Συνεχισα να κανω το ιδιο με πολλους και ενω με ειχαν πετυχει καποιες σφαιρες δεν εδωσα σημασια εξαιτιας της τεραστιας ποσοτητας αδρεναλινης που κυλουσε στις φλεβες μου.

Σκεψεις Λιν

Ειχα χασει εδω και ωρα τον Ντερεκ, τον Ααρον και τον Σεμπαστιαν αλλα η Τζειν παρεμενε στο πλευρο μου.

Στην κυριολεξια.

Καποιος την πυροβολισε στο ποδι πριν απο περιπου 10 λεπτα και τωρα το εχει δεμενο με ενα κομματι της μπλουζας μου ενω προσπαθει να περπατησει στηριγμενη στην πλατη μου και γραπωμενη στην γουνα μου.

Φταναμε προς το τελος του δασους οταν ενας τυπος, κρατοντας σφηχτα ενα τοξο εμφανιστηκε μπροστα μας.

-Που νομιζεις οτι πας λυκακι; ειπε με τη φωνη του να σταζει δηλητηριο.

Περασε ενα βελος στο τοξο του και τεντωσε τη χορδη σημαδευοντας με.