Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Μαχη (Μερος 1ο)

Σκεψεις Ντερεκ

Ξανα ολη η αγελη μαζεμενη στο δασος. Αυτη τη φορα μια μικρη διαφορα.

Ημασταν πολυ περισσοτεροι.

Λυκανθρωποι απ' ολες τις αγελες και απ' ολα τα μερη του κοσμου βρισκονταν μπροστα μου.

Και εγω ημουν αυτος που επρεπε να βρω κατι να τους πω, για να τους κανω οντως μια αγελη, να θελουν να πολεμησουν στο πλαι μου.

Πηρα μια βαθια ανασα ελπιζοντας να τα παω καλα.

-Λοιπον. ειπα δυνατα και ολες οι ομιλιες σταματησαν. Πιστευω ξερετε πως βρισκομαστε σε πολεμο, ποιοι ειναι οι εχθροι μας και ποιος ο αρχηγος τους. Οποτε δεν θα τα ξαναπω. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι βρισκομαστε εδω και θα πολεμησουμε οχι για να σκοτωσουμε οσο πιο πολλους ανθρωπους ή λυκανθρωπους μπορουμε αλλα για να προστατεψουμε το ειδος μας. Με το που μας επιτεθουν, γιατι εχω πηγες και ξερω πως θα το κανουν, θα αντισταθουμε. Ο στοχος μας ειναι να νικησουμε τον Μπλακ. Οχι τους ανθρωπους. Ελπιζω να συμφωνειτε μαζι μου. ειπα ψυχραιμα και πολλα "ναι" αρχισαν να ακουγονται απο το πληθος. Κοιταξτε, δεν με νοιαζει απο πια αγελη ειστε ή ακομα κι αν ειστε ανθρωποι. Ενταξει; Ας φτιαξουμε μια καινουρια αγελη, χωρις να νοιαζομαστε για το αν ειμαστε μπλακ, γουαιτ, γκρει ή μπραουν και με χαρα θα γινω ο αρχηγος σας. Πρεπει να ενωθουμε και να επαναφερουμε την ισορροποια στις ζωες μας. Δεν πρεπει να χασουμε κι αλλα ατομα, κι αλλους φιλους. Δεν το αξιζουν αυτοι, αλλα δεν το αξιζουμε κι εμεις. ειπα και πηρα μια βαθια ανασα.

Για λιγο υπηρχε μια μικρη σιωπη και ξαφνικα ολοι ξεσπασαν σε ζητωκραυγιες.

Αναστεναξα και κοιταξα την Λιν τουλαχιστον θα βγει και κατι καλο απ' αυτο.

Τωρα ομως επρεπε να βρουμε ενα σχεδιο. Κατι για να χασουμε οσους λιγοτερους μπορουμε.

Δεν περασαν πεντε λεπτα μεχρι να ηρεμισουν ολοι και ενα βελος πεταχτηκε απ' το πουθενα μεσα στον οχλο απο ανθρωπους.

Το ακολουθησαν κι αλλα βελη και σε λιγο ο κοσμος μπροστα μου αρχισε να τρεχει πανικοβλητος.

Κοιταξα γυρω μου για να βρω την Λιν και ανακουφιστηκα οταν την ειδα με τον Ααρον, την Τζειν και τον Σεμπαστιαν να γκχμ πλακωνουν κατι τυπους με βαλιστρες.

Σε λιγο σταματησαν τα βελη και μαζι ο πανικος.

Σχεδον ολοι γυρισαν και με κοιταξαν.