Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Δεν Καταλαβε

Σκεψεις Λιν

-Ποσο ευκολα πεφτετε σε παγιδες. μουρμουριζει.

Ενα γελιο βγαινει απ' τα χειλη του καθως εγω μουγκριζω απ' τον πονο.

-Εγω ειμαι ενας απλως ανθρωπος. ψυθιριζει με εναν παρανοικο τονο. Ενας ανθρωπος. Αυτοι ειναι τερατα. Ναι τερατα. ψυθιριζει ξανα ενω τρεμει ολοκληρος. Τωρα τα ξερω ολα. απευθυνεται σε εμας αυτη τη φορα σε κανονικο τονο. Ξερω οτι μπορειτε να αλλαζετε σε λυκους και οτι μερικοι απο σας μπορουν να θεραπευονται. Βεβαια καθε... Εε πως το αποκαλειτε; Α ναι. Αγελη, σωστα; Καθε αγελη εχει διαφορετικη δυναμη ετσι δεν ειναι; Λοιπον μπορει αυτο σε καποιους αλλους να φαινεται ενδιαφερον ή ακομη ωραιο, αλλα εγω... Εγω ξερω! αρχιζει να ουρλιαζει παρανοικα ξανα. Εγω ξερω τι πραγματικα ειστε! Τερετα! Τερατα που σκοτωσαν την οικογενεια μου! αφησε μια μεγαλη ανασα ενω ειχε υδρωσει ολοκληρος, ετρεμε και αυτο το παρανοικο βλεμμα δεν ελεγε να φυγει απ' τα ματια του.

Εκεινη την στιγμη η αληθεια ειναι οτι μπορει να τον λυπομουνα καταβαθος.

ΑΛΛΑ αυτη τη στιγμη ειχα ενα καρφωμενο βελος στα πλευρα μου, αιμοραγουσα μεχρι θανατου και δεν μπορουσα να θεραπευτω, ουτε να αλλαξω. Και ολα αυτα εξετιας ΤΟΥ!

-Και δεν θα ξεχασω ετσι απλα τον θανατο τους. Οχι. Θα σας κανω να πληρωσετε! Θα σας σκοτωσω εναν προς εναν! Ξεκινοντας με ΕΣΑΣ! ουρλιαξε.

Ο αποηχος της φωνης του ταξιδευε αναμεσα στα δεντρα του δασους ενω αυτος πεταγε τον λευκο Λυκο διπλα μας και μας σημαδευε.

Κοιταξα καλα τον λευκο Λυκο που τωρα πια ηταν κοκκινος απ' το αιμα. Ενα βελος ηταν καρφωμενο στην καρδια του. Δεν ηταν ακομη νεκρος αλλα σε πολυ λιγο θα γινοταν.

Απ' το βλεμμα του Ντερεκ καταλαβα. Πρεπει να ηταν ο αρχηγος τους.

Κοιταξα με μισος τον τυπα με την βαλιστρα κι αυτο που ειδα με φρικαρε.

Εβαζε ενα βελος στην βαλιστρα και με σημαδευε στο κεφαλι.

Τραβηξε πισω την χορδη ωστε να πιαστει και πλησιασε το δαχτυλο του στην σκανδαλη.

-Προηγουνται οι κυριες. ψυθιρησε.

Ο Ντερεκ προσπαθησε να σηκωθει για να του επιτεθει αλλα δεν προλαβενε.

Εγω προσπαθησα να κουνηθω ωστε τουλαχιστον να μην με πετυχει στο κεφαλι, αλλα τιποτα δεν γινοταν ειχα παγωσει απ' τον φοβο.