Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Ο Πολεμος Παντα εχει Θυματα

Κατεβηκα τις δκαλες με γρηγορα βηματα ακολουθοντας τον.

Οταν μπηκαμε στο σαλονι εμεινα εκπληκτη.

Καμια εκατοστη λυκανθρωποι στεκονταν στριμογμενοι με τον Αντριου στη μεση.

Ο Ντερεκ με πηρε απ' το χερι και με οδηγησε στη μεση οπου σταθηκαμε διπλα στον πατερα του.

Κοιταξα τον κοσμο γυρω μου και ξεχωρισα καποιους.

Τον πατερα μου, ο οποιος κοιταζε τον Αντριου με ενα βλεμμα γεματο μισος. Την μητερα μου που του εσφιγγε το χερι.

Την Τζειν να μου δινει ενθαρυντηκα βλεμματα.

Τον Ααρον και τον Σεμπαστιαν να κρατιουνται απ' το χερι.

Ακομα και τον Ταιλερ, τον Κριστοφερ, τον Στιβεν και την Γκρεις, τον Σκοτ, τον Τζακ και τον Λιαμ, την Καθριν και πολλους ακομα απ' την αγελη τον Γκρει.

Ομως δεν σταματουσε εκει.

Υπηρχαν και λυκανθρωποι απο αλλες αγελες.

Και απο τους Μπλακ, τους Μπραουν ακομα και απ' τους Γουαιτ. Αλλα το σημαντικοτερο, καποιοι απ' τους (πρωην) Φυλακες.

Συνεχισα να κοιταζω γυρω μου με ενα εκπληκτο βλεμμα.

-Λοιπον. αρχισε ο πατερας του Ντερεκ. Ο λογος που βρισκομαστε σημερα εδω ειναι ο εν εξεληξη πολεμος. Νομιζω ολοι εχετε καταλαβει οτι αν δεν ενωθουμε, οχι δεν υπαρχει περιπτωση να νικησουμε, αλλα δεν υπαρχει περιπτωση να επιζησουμε.

Επεσε μια νεκρικη σιωπη στο δωματιο στο ακουσμα του λογου του.

-Για αυτο ολοι σας εχετε μια αποστολη. Να πισετε οσους περισσοτερους λυκανθρωπους μπορειτε να πολεμησουν μα...

Δεν προλαβε ομως να ολοκληρωσει γιατι ενας πολυ δυνατος θορυβος ακουστηκε και το σπιτι αρχισε να ταρακουνιεται.

Μια εκρηξη και υστερα σκοταδι.

***
-Λιν. Λιν ξυπνα σε παρακαλω αγαπη μου. ακουστηκε ο Ντερεκ σαν να εκλεγε.

Ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου και τον ειδα μες τα χωματα και τα αιματα να μου κραταει το χερι ενω λιγα δακρυα εχουν ξεφυγει απ' τα ματια του.

-Αγαπη 'μου'; ρωτησα παραξενεμενη καθως πρωτη φορα με αποκαλουσε ετσι.

Εκεινος χωρος να πει τιποτα με αγκαλιασε κλεγοντας.

Και τοτε θυμηθηκα.

-Τι εγινε; Που ειναι οι αλλοι;! ρωτησα πανικοβλητη και πεταχτηκα απ' οπου κι αν ημουν ξαπλωμενη.