Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Και παλι σχολειο

Πεταξα μεσα στην τσαντα μου οτι βιβλια βρηκα μπροστα μου και την περασα στον ομο μου.

Κατεβηκα γρηγορα τα σκαλια και ετρεξα προς την εξωπορτα.

-Που νομιζεις οτι πας; ακουστηκε η φωνη της μητερας μου απο την κουζινα.

-Στο σχολειο. αναστεναξα και προχωρησα προς το μερος της.

-Δε νομιζεις οτι πρεπει να μιλησουμε καποια στιγμη; με ρωτησε.

-Ναι αλλα μετα το σχολειο, ενταξει;

-Ενταξει. απαντησε. Αλλα να προσεχεις με τον ελεγχο, μπορει να μην εχεις προβλημα με τον Λυκο αλλα τα νυχια και τα δοντια ειναι καινουρια και πρεπει να εξασκηθεις με αυτα. ειπε και την κοιταξα παραξενεμενη.

-Πως ξερεις...; πηγα να ρωτησω αλλα με διεκοψε.

-Τωρα σχολειο. ειπε εκνευριζοντας με. Κουβεντα μετα.

Εφυγα εκνευρισμενη απο την κουζινα και βγηκα απ' την εξωπορτα με προορισμο το σπιτι της Τζειν.

Ειχε επιστρεψει εδω μια μερα πριν τη μαχη οποτε δεν ηξερε τι ειχε συμβει, βασικα δεν ηξερε καν αν ζουσα.

Ετσι αποφασιστηκα χτυπησα την πορτα.

Η Τζειν, με την τσαντα της στους ομους, ανοιξε την πορτα και στην αρχη εμεινε να με κοιταζει εκπληκτη.

Ομως οταν συνηλθε με αγκαλιασε σφιχτα.

-Γιατι δεν με πηρες τηλεφωνο οταν γυρισες; Ειχα πεθανει απ' την αγονια. ειπε μολις με αφησε και μου εδωσε ενα χαστουκι.

Το μερος που με χτυπησε μελανιασε για μια στιγμη αλλα μετα η μελανια εξαφανιστηκε αμεσως.

Με κοιταξε καλα και υστερα πηρε μια βαθια ανασα.

-Απο ποτε μπορεις να το κανεις αυτο; ρωτησε παραξενεμενη.

-Ισως πρεπει να σου πω καποια πραγματα. ειπα.

Εκεινη εκλεισε την πορτα πισω της και αρχισαμε να περπαταμε προς το σχολειο.

-Πριν αρχισεις να μου εξηγεις πες μου οτι ολοι ειναι καλα. ειπε.

Πηρα μια βαθια ανασα ενω στη μνημη μου ερχοντουσαν σκηνες απο την κηδεια και απο χτες το βραδυ.

-Δεν μπορω να στο πω αυτο. ειπα και κατεβασα το κεφαλι μου για να μην φανουν τα δακρυα που αρχισαν να τρεχουν.

-Λιν. μου ειπε σοβαρα. Τι εγινε;

-Ο Ααρον. ειπα.

-Τι ο Ααρον; ρωτησε ενω ηξερε πολυ καλα.