Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Αντηδοτο κι Αντιπερισπασμος

Σκεψεις Λιν

Το κουδουνι χτυπησε για τελευταια φορα σημερα δηλωνοντας μου πως τωρα θα πρεπει να μπω με τον Ντερεκ κρυφα στο νοσοκομειο για να σωσω τον πατερα μου.

Μαζεψα τα πραγματα μου βιαστικα, περασα την τσαντα στους ομους μου και εφυγα τρεχοντας απ' την ταξη με προορισμο το παρκινκ.

Βρηκα τον Ντερεκ μπροστα στη μηχανη του να με περιμενει.

-Ετοιμη; ρωταει.

-Ναι. Εχεις το αντηδοτο; του λεω.

Εκεινος βαζει το χερι στην τσεπη του και βγαζει ενα μικρο μπουκαλακι με ενα κιτρινο-πρασινο υγρο.

Γνευω καθως αυτος το βαζει ξανα στην τσεπη του και μου δινει το ενα κρανος.

Το φοραω οπως και εκεινος το δικο του και ανεβαινω στη μηχανη μετα απ' αυτον.

***
Φτανουμε στο νοσοκομειο αλλα αυτη τη φορα ο Ντερεκ παρκαρει σε ενα δρομακι λιγο πιο περα.

Κατεβαινουμε απο τη μηχανη και του δινω το κρανος.

-Οπως ειπαμε, ετσι; ρωταω καθως σκεφτομαι το σχεδιο.

-Ναι. λεει. Πηγαινε.

Κατευθηνομαι προς το νοσοκομειο, περναω απ' την πορτα και κοιταω γυρω μου επιφυλακτηκα.

Ευτυχως οι αστυνομικοι δεν με αναγνωρησαν και ετσι προχοραω ανετα προς μια νοσοκομα.

-Γεια σας. λεω. Ε, μηπως μπορειτε να μου πειτε σε ποιο δωματιο ειναι ο Ολιβερ Στιουαρτ;

-Ειστε συγγενης του; ρωταει.

-Ναι, κορη του. λεω.

Κοιταει για λιγο γυρω της και υστερα με πλησιαζει.

-Κανονικα θα επρεπε να υπογραψεις κατι χαρτια και δεν ειναι και ωρα επισκεπτιριου αλλα θα σου κανω τη χαρη. ειπε. Ελα.

Ετσι την ακολουθω ως τον πρωτο οροφο σε μια πορτα στα δεξια ενος διαδρομου.

Την ανοιγει και κοιταει μεσα.

-Ειναι ξυπνιος. λεει. Μπες.

Μπαινω μεσα στο δωματιο και κλεινω την πορτα πισω μου.

Βλεπω τον πατερα μου ξαπλωμενο σε ενα κρεβατι, με ενα σωληνακι στο χερι του που οδηγει σε εναν ορο και ενα καλωδιο στο δαχτυλο του που οδηγει σε ενα μηχανημα, το οποιο βγαζει ενα συνεχομενο και πολυ σπαστικο ηχο.

-Λιν. λεει ο πατερας μου. Τι κανεις εδω;

-Σου σωζω τη ζωη. λεω. Και τωρα κανε ησυχια.