Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Ειναι στο Νοσοκομειο

-Λιν. Ο Πατερας σου.

Εκεινη τη στιγμη πανικοβλιθηκα.

Μπορει να εχω μαλωσει με τον μπαμπα μου και να υσχυριζεται οτι με μισει.

Αλλα ειναι πατερας μου και τον αγαπω και δεν μπορω να το αλλαξω αυτο.

Με επιασε ταχυκαρδια με ολες τις σκεψεις που περασαν απ' το μυαλο μου και σοριαστηκα σε μια καρεκλα.

-Τι επαθε; ρωταω τρομαγμενη.

-Ειναι στο νοσοκομειο. απανταει και σοριαζεται σε μια καρεκλα διπλα μου απ' την κουραση.

-Παμε. λεω στους υπολοιπους.

Ολοι κινουνται προς την πορτα και ο Ταηλερ σηκωνεται. Τον πλησιαζω.

-Ευχαριστω. του λεω και αρχιζουμαι να περπαταμε πιο γρηγορα για να προλαβουμε τους αλλους.

***
Κατεβαινω απ' τη μηχανη του Ντερεκ και τρεχω μαζι του προς την εισοδο του νοσοκομειου ενω οι υπολοιποι βγαινουν βιαστικα απ' το αμαξι του Ταηλερ.

Μπαινουμε μεσα και πλησιαζω μια γιατρο.

-Ξερετε που εχουν τον Ολιβερ Στιουαρτ; ρωταω ανησυχη.

Εκεινη με κοιταζει με ενα συμπονετηκο βλεμμα και μου χαμογελα.

-Αυτη τη στιγμη ειναι στο χειρουργιο και εκει πηγαινω και εγω. μου λεει και νιωθω να χανω την γη κατω απ' τα ποδια μου. Αλλα μην ανησυχεις ολα θα πανε καλα. με διαβεβαιωνει μολις βλεπει την εκφραση μου και φευγει.

Γυριζω στον Ντερεκ ο οποιος με αγκαλιαζει σφιχτα.

-Ειναι πολυ δυνατος, θα τα καταφερει. μου λεει και χαιδευει τα μαλλια μου. Ελα θα τον περιμενουμε. με τραβαει απ' το χερι και καθομαστε σε κατι καρεκλες κολλημενες στον κατασπρο τοιχο.

***
-Παω να ρωτησω αν τελειωσε το χειρουργιο. λεει ο Ντερεκ μετα απο περιπου 1 ωρα αναμονης.

Σηκωνεται και σε λιγο χανεται σε μια στροφη του διαδρομου.

Σκεψεις Ντερεκ

Σηκωνομαι και στριβω στον διαδρομο. Σχεδον τρεχω.

Παραλιγο να πεσω πανω σε μια γιατρο. Τη γιατρο που ειδαμε οταν μπηκαμε στο νοσοκομειο.

-Χιλια συγγνωμη. της λεω.

-Δεν πειραζει αγορι μου. απανταει. Περιμενε, εσυ δεν ησουν μαζι με ενα κοριτσι και ψαχνατε τον κ. Στιουαρτ.

-Ναι. λεω βιαστικα.

-Ακολουθησε με.

Αρχιζει να περπαταει βιαστικα και εγω την ακολουθω λιγα βηματα πιο πισω.