After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 94

Songs for this chapter:

Too Late - 5SOS

Maybe You're Right - Miley Cyrus

———————————————

"Tess.." Ik voel zijn warme adem op mijn wang.

"Ga weg." Grom ik en ik rol me om en begraaf mijn hoofd in mijn kussen.

"Tess.. alsjeblieft. Ik kan niet slapen." Jammert hij.

Ik kijk hem niet aan, ik kan hem me niet zo laten behandelen. Ik weet dat ik weg had moeten gaan, maar waar had ik heen gemoeten? 

Hij zucht en ik hoor hem weggaan. Ik pak mijn telefoon en kijk hoe laat het is, het is net iets na middernacht dus ik probeer weer te gaan slapen.

"Nee!!" Hoor ik Harry schreeuwen vanuit de slaapkamer. Zonder na te denken, spring ik van de bank en haast ik me naar onze slaapkamer. Hij is bedekt met zweet en ligt kronkelend in zijn deken.

"Harry, wordt wakker." Zeg ik zachtjes en ik duw lichtjes tegen zijn schouder, terwijl ik met mijn andere hand een nat krulletje uit zijn gezicht veeg.

Zijn ogen schieten open en staan angstig.

"Het is oké.. ssh.. het was maar een nachtmerrie." Ik doe mijn best om hem gerust te stellen. Mijn vingers spelen met zijn haar en gaan over zijn wang.

Hij trilt terwijl ik in bed klim en mijn armen om hem heen sla. Ik voel dat hij ontspant en ik druk mijn gezicht tegen zijn klamme huid.

"Alsjeblieft. Blijf hier met me." Smeekt hij. Ik zucht en blijf stil, terwijl ik hem steviger vastpak.

"Dankjewel." Fluistert hij en binnen een paar minuten slaapt hij weer. 

Het water lijkt niet warm genoeg te worden om mijn spieren te ontspannen. Ik ben moe door het slaaptekort van vannacht en de frustratie. Hij sliep nog toen ik de douche in stapte en ik bid dat hij blijft slapen tot ik wegga naar mijn stage.

Helaas wordt mijn gebed niet beantwoordt, ik kom uit de douche lopen en hij staat bij het aanrecht.

"Je ziet er prachtig uit vandaag." Zegt hij kalm.

Ik rol mijn ogen en loop langs hem heen om een kop koffie te pakken voordat ik wegga.

"Dus je praat niet tegen me?" Vraagt hij.

"Niet nu, nee. Ik moet werken en ik heb geen energie om dit nu te doen." Snauw ik.

"Maar je.. je kwam terug naar bed met me." 

"Ja, alleen omdat je aan het schreeuwen en trillen was. Dat betekent niet dat je vergeven bent. Ik heb uitleg nodig, voor alles, alle geheimen, alle ruzies, zelfs de nachtmerries, anders ben ik er klaar mee." Ik ben net zo verrast als hem dat ik dit zeg.

"Tessa.. zo gemakkelijk is dat niet." Gromt hij en hij haalt zijn hand door zijn haar.

"Ja, dat is het wel. Ik vertrouwde je genoeg om mijn band met mijn moeder op te geven en zo snel al samen te wonen, jij kan mij ook genoeg vertrouwen om me te vertellen wat er allemaal aan de hand is."

"Je zal het niet begrijpen. Ik weet dat je het niet zou begrijpen." Zegt hij.

"Probeer maar."

"Ik.. ik kan het niet." Stottert hij.

"Dan kunnen we niet samen zijn. Het spijt me, maar ik heb je heel veel kansen gegeven en je blijft.." Begin ik.

"Zeg dat niet. Waag het niet om me achter te laten." Zijn toon is boos maar zijn ogen staan gekwetst.