"Asıl ben özür dilerim canım kızım" dedi. - - - Bir süre sarıldıktan sonra içeriye tekrar lanet olası bir hemşire girdi. Neden bütün hemşireler beni bulmak zorundaydı ki? Her harika bir anın içine ediyorlardı, bir dakika ne?!
Ben her harika bir anın mı dedim? Bu durumda Jungkook ile uzun bir süre bakışmamız da güzel bir an oluyor, bu da ne böyle ya ben aşık mı oldum ki acaba?
Daha çocuğu yeni yeni tanıyorum ama aşık mı oldum? Neden olmasın ya çocukta zaten tam aşık olunacak tip var acaba o da beni seviyor mudur? Ben ne diyorum ya üff neyse.
Hemşire girdiğinde annemin durumuna falan baktı ve bana bir mektup uzattı ve konuştu (Hemşire)"Efendim bu mektubun içinde hastanın durumu yazıyor deli hastanesine götürülmeyecek çünkü tam olarak kafayı yememiş yalnız, bir süre burada hastanede kalmak zorunda"
Mektubu açıp içindeki kağıdı okudum. Annemin hastanede 1 ay kalması gerektiği yazıyordu yalnız bu bir ay içerisinde kimseyle irtibata girmemesi gerektiği aksi taktirde yaptıklarını hatırlaması ve delirmesi söz konusu olduğu yazıyordu.
Neyse en azından bir ay sonra tekrar görülecektik değil mi? Hemşireye teşekkür ettikten sonra içeriye babam ile kardeşim girdi artık onlara üvey demeyecektim.
Onlara her şeyi anlattıktan sonra annemle vedalaşıp odadan çıktık. Hastaneden çıkacağımızda Jungkook yanıma koştu ve "Ne oldu" dedi doğru ya onu tamamen unutmuştum.
Ona her şeyi anlatacak vaktim olmadığından dolayı kısaca özet geçtim ve eve gitmem gerektiğini söyledim ve yanından ayrıldım (Bu arada bts şirketinde kalan kızın eşyaları çöpe atılıyor nede olsa kız zengin değil mi?)
/ 1 ay sonra/
Bu bir ay içinde ne mi yaptım? Yattım, kalktım, müzik yaptım, annemi düşündüm, Jungkookla zaman geçirdim onun pek zamanı olmasa da. Birde en önemlisi Jungkooka olan duygularımdan tamamen emin oldum, ona cidden çok aşık olmuştum.
Bir ay geçmişti ve ben artık anneme kavuşacaktım. Hastaneye gitmek üzere elbisemi giydim ve babam ile kardeşimle evden çıktım.
(Giydiğin elbise)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Vardığımızda büyük bir mutlulukla annemin odasında doğru koştum hatta o kadar hızlı koşmuştum ki hayatımda bu kadar hızlı koştuğumu hatırlamıyorum.
Annemin odasının kapısına vardığımda kapı kolunu tuttum yalnız heyecandan kapı kolunu indiremiyordum, ama artık bu özleme dayanamazdım o yüzden yavaşça kapı kolunu indirdim ve kapıyı açıp yavaşça içeriye doğru bir adım attım, ve annemin yüzünü görmek üzere kafamı yatağa doğru çevirdim.
Yalnız gördüğüm şey annem değil 2 adet polisti. Ben daha ne olduğunu anlayamadan polisler annemin kolundan tutmuş bana doğru getiriyorlardı.
Tam benim yanımdan geçip kapıdan dışarıya çıkacaklardı ki önlerine geçip konuştum (Ben)"Durun annemi nereye götürüyorsunuz?" (polis)"Siz kızı mısınız? Sizin böbreğinizi çalmaktan, tehlikeli maddeler almaktan ve bunları saklamaktan 2 yıl hapis cezası yemiştir"
(Ben)"Ne?! Hayır ben annemden şikayetçi değilim lütfen onu götürmeyin şimdi kardeşimle babamda geliyor birlikte bu konuyu konuşup halletsek olmazmı?"
(Polis)"Maalesef olamaz annenizin cezasını çekmesi gerekiyor üzgünüm" deyip yanımdan öylesine geçtiler. Yanımdangeçerkenannem ile son kez göz göze geldik yalnız pek uzun sürdü diyemem, ben orada öylece donup kalmıştım hiç bir yere gidemiyor kıpırdayamıyordum... ve yine oldu.
Dizlerim düğümlendi ve dizlerimin üzerine düştüm artık bunu yapmaktan dizlerim morarmıştı, neden? Neden her şey yoluna girmeye başlarken, neden yeni bir sorun çıkıyordu ki?
Ben hâlâ ne olduğunu anlayamazken babam ile kardeşim yanıma koştu ve bana neden polislerin annemi götürdüğünü sordular ve ben zar zor da olsa onlara kısaca özet geçtim, ve anlatmam ile birlikte ikiside annemin peşinden koştu. Peki ya ben ne yaptım?
Orada umutsuzca dizlerimin üzerinde oturmuş bir şekilde ağladım ama artık o kadar şiddetli ağlayamıyordum çünkü Jungkookun söylediği şeyler aklımdan çıkmıyordu ' bunlar için kafanı yorma ve hayalin neyse onu gerçekleştirmeye odaklan tamam mı?'
Evet bunu yapacaktım hayallerimin peşinden gidecektim. Jungkookla tanışmadan önce gerçeği söylemek gerekirse hiç bir hayalim yoktu yalnız onu tanıdıktan sonra bir hayalim oldu o da Jungkookla birlikte olmaktı...
Babam ile kardeşim yine yanıma koşarak geldive babam konuştu (Babam)"Kızım üzülme tamam mı bak biliyorum arka arkaya bir sürü şey yaşadın ama lütfen üzülme hem belki bu iyi bir şeydir nede olsa her şerde vardır bir hayır değil mi?"
Göz yaşlarımı sildim ve ayağa kalkıp babama ve kardeşime sarılıp "Doğru söylüyorsun her şerde vardır bir hayır" dedim. Babam kardeşim ile ben arabaya bindik ve evin yolunu tuttuk zaten bundan başka ne yapabilirdik ki?
Ben yolun ortasında şoföre dur deyip biraz hava alacağımı söyledim ve arabadan indim. Amacım hem hava almak hem de Jungkooku görmekti çünkü o 'last christmas' diye bir programa gittiğinden dolayı onunla o kadar görüşememiştim o yüzden hem özlemimi gideririm hem de moral toplamış olurum diye düşündüm.
Jungkooku aradım ve bir parkta görüşmek üzere anlaştık. Parka vardığımda hiç kimse yoktu biraz daha etrafıma bakındığımda bir ağacın altında yüzü gülümseyen ve mutlu olan bir Jungkook gördüm ve hemen yanına gittim.
Yanına çimenliğe oturdum ve "Merhaba" dedim ve o daaynı şekilde "merhaba" dedi. Bir süre sessiz bir şekilde hiç bir şey söylemeden oturduk ve ben daha fazla dayanamadım ve konuştum
(Ben)"Jungkook sana söylemem gereken çok önemli bir şey var" demem ile o da benden sonra konuştu (Jungkook) "Eun Sang benimdesana söylemem gereken çok önemli bir şey var" (Ben)"Peki önce sen söyle neymişo çok önemli şey?" (Jungkook)"Eun Sang ben... aşık oldum"
❤️❤️Selamm😁 Biliyorum bayadır bölüm atmıyorum ama sorun bir neden? Gerçi o kadar iyi bahanelerimim de yok bahanelerim şunlar: Hastaydım Halim yoktu, zamanım yoktu yine, canım istemiyordu birde en iyi neden bakın bahane değil neden o da başka bir derse odaklanmamdan dolayı o da hikaye yazma ödevi, gerçekten o ödeve haftanın başında başladım dün bitirdim o yüzden özür dilerim zaten tatil bitti. Bye bye
❤️❤️Bölüm düzenlenmiştir ve daha mantıklı bir hâl almıştır
