Eudox | Boek 1 | De Ontwaking

24 | plan B

Hij spande zijn kaken even samen en keek Daphne strak aan. "Volgens mij zijn die krijgers helemaal niet zo goed als iedereen denkt dat ze zijn", zei hij bedenkelijk. Daphne keek hem even aan, zelf ook niet zeker of de krijgers wel zo goed zijn als ze claimen of wat hun motief is, voordat ze met haar hoofd knikte. "Kom, ik weet een snellere weg", zei ze en leidde hem naar een steegje.

~*~*~*~

Vrouwe Eirini had de nieuwe leden van de krijgers bij elkaar geroepen en stond nu met hun in de grote hal bij de ingang. Heer Gregor was al bij het hoofdbureau in de stad.

"We hebben bevelen gekregen om naar het hoofdbureau te gaan en te helpen met de zoektocht naar de vluchteling", begon Eirini en keek kort naar Niko, die duidelijk met zijn gedachten ergens anders zat. "Er wordt van ons verwacht dat we helpen met het onderzoek naar wat Daphne precies is".

Pako snoof belachelijk met zijn neus en lachte kort. "Het is duidelijk wat ze is. Ze is een elf. Iedereen kan dat zien met die punt oren van haar". Eirini's ogen gingen weer Niko en zag dat hij de opmerking gelukkig niet gehoord had. Ze keek naar Pako.

"Elfen zijn al vijfhonderd jaar geleden allemaal uitgestorven, Pako. Er waren vele spreuken gebruikt door heksen, nimfen én feeën om nog overgebleven elfen te signaleren en dat waren er maar een paar, die allemaal zijn gevonden en vermoord. Het is onmogelijk dat na vijfhonderd jaar er nog steeds elfen zijn in deze wereld".

"Wat is ze dan?", onderbrak Niko haar en iedereen keek naar hem om.

Eirini keek hem radeloos aan. "Dat moeten we dus uitzoeken-".

"Wat gebeurt er als ze officieel als elf verklaart wordt?".

Eirini zuchtte en keek hem streng aan. "Niko-".

"Wordt ze dan opgesloten? Gemarteld? Vermoord zoals de rest van de elfen vroeger? Nou?", onderbrak hij haar weer. Eirini voelde de spanning in de ruimte groter worden, maar toch probeerde ze zichzelf kalm te houden. Dit was zijn beste vriendin waar ze he over hadden, ze begreep dat hij gefrustreerd was.

"Ik snap dat dit nogal stressvol is, vooral omdat ze je vriendin is-".

"Daphne is Niko's vriendin?", onderbrak Pako haar en keek de chagrijn die bij de muur leunde van top tot teen aan, die hem een vernietigende blik terug gaf.

"Maar-", zei ze waarschuwend en keek Pako geïrriteerd aan, waarna hij onschuldig zijn handen omhoog hield en de krijger weer verder kon.

"-Als krijger is het je taak om je bevelen uit te voeren en je plicht te doen voor het rijk. Dat is waarom je die eed hebt afgelegd".

Niko vouwde zijn armen in elkaar. "Dat weet ik. Het was nog niet zo lang geleden".

"Hou dan op met je te gedragen als een klein kind. In plaats van hier te gaan staan mokken om je vriendin, help met erachter komen wat ze is en wat het betekent. Kan je bewijzen dat ze een fee is of tenminste niet gevaarlijk voor zichzelf en de rest?", vroeg ze, waarop hij na een korte stilte zijn hoofd schudde.

Ze knikte. "Dat dacht ik al. Niko, de hele stad gelooft dat ze een gevaar dreigt voor iedereen. Als jij gelooft dat ze dat niet is, kom met ons mee en help ons om erachter te komen wat ze nou precies is. Dat is de enige manier waarop je haar kan helpen", zei ze wat kalmer.

Ze had gelijk. Het zou hem niets opleveren om haar te redden uit de handen van de krijgers en de koning. Iedereen zou dan denken dat ze schuldig is. Ookal willen ze haar gevangen nemen, hij moest ze helpen om te bewijzen dat Daphne geen gevaar is anders wordt haar hele leven geruïneerd.

Hij was zo bezorgd om haar. Het was overweldigend. Hij kon vorige nacht niet slapen, veelste bezorgd om of ze nou was gevangen genomen of niet, maar hij was opgelucht toen hij erachter was gekomen dat ze niet betrapt was.

Nu had hij wat tijd om haar onschuldig te verklaren.

Niko zette zich af van de muur en knikte naar Eirini. Eirini knikte tevreden gesteld. "Goed. Laten we gaan", zei ze en draaide zich om, als ze dan omkeek naar Niko.

"Oh, en als je nog een keer zo tegen me praat draai ik je lichaam vijfhonderd kilometer per seconde rond totdat je hersenen uit je neusgaten springen ", zei ze en draaide zich weer om, waarna ze de grote deuren open duwde en naar buiten liep, voordat de verbaasde en nerveuze krijgers achger haar aan gingen.

Na een tijdje kwamen ze te paard aan bij het bureau. Het gebouw was groot, maar wel simpel. Het had drie verdiepingen en bestond het meest uit donkerbruin hout. Eirini liep naar de voordeur met de drie krijgers achter zich aan en stopte voor de twee sterke bewakers. Ze haalde iets uit haar bruine leren heuptasje en liet het aan de bewakers zien.

Het was een metalen, ronde schijf met een havikskop erin gegraveerd, het teken van de krijgers. Daaronder stond haar rang nummer gegraveerd, rang zes. Niko keek geïntrigeerd naar de medaille. Als je op rang vier al een team leider was, wat was je dan precies op rang een?

Weinig feeën hebben elite krijgers van de eerste rang gezien, meestal omdat ze het veelste druk hebben, of omdat ze undercover zijn om een oogje te houden op de andere rijken. Het was niet eens bekend hoeveel er zijn. Sommige zeggen dat het er maar een is, anderen zeggen dat ze zich onder ons verstoppen. Niko was heel nieuwsgierig naar die hoge elite krijgers.

"Vrouwe Eirini, krijger van de vijfde rang, district dertien", zei ze met een plechtige stem en nadat de bewaker kort haar schijf heeft gestudeerd knikte hij en wees naar de drie nieuwkomers. "Net afgestudeerd?", vroeg hij en keek ze een voor een nieuwsgierig aan. De vrouwe knikte.

"Kan ik zien", zei de wachter naast hem en de twee grinnikten. "Ze is toch niet te hard op jullie geweest, eh?", vroeg de bewaker die de schijf aan Eirini terug gaf.

Pako schudde zijn hoofd. "Nee, alleen maar een waarschuwing voor Niko dat als hij zich nog een keer gedraagd als een kind dat ze dan zijn hersenen uit zijn neusgaten gaat trekken ofzo". Niko gaf hem een kwade blik, die de lastpost beantwoordde met een glimlach.

De wachters lachten en knikten. "Ja, dat kan je wel verwachten van een krijger zoals zij. We hebben vele verhalen gehoord", zei een van hun en stapte aan de kant. "Ga maar naar binnen luitjes. Er is veel te doen", zei hij en de net gearriveerde krijgers liepen naar binnen.

Niko had veel dingen verwacht. Vechtende feeën, lange tafels met feeën tegenover elkaar die hun punt probeerden uit te leggen, hij dacht zelfs dat er overal martel gereedschappen zouden zijn, maar dit had hij nooit verwacht...

~*~*~*~
Hiiii tips en vragen altijd welkom!
XxloveRead;)