Lang geleden in de wonderlijke wereld van Eudox was er zo iets verschrikkelijks gebeurd dat het de duizenden verschillende soorten wezens voorgoed heeft verdeeld en het het einde betekende voor de elfen. Iedereen hield zich voortaan bezig met hun ei...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zona en Daphne renden de bar in en keken toe hoe Nevelin door de drie krijgers naar buiten werd geëscorteerd. Tenminste, dat probeerden ze, want het was duidelijk dat de beeldschone dame niet van plan was om makkelijk met ze mee te gaan.
"Laat me los, verotte trollen! Zo behandel je toch geen vrouw?!", riep ze kwaad en probeerde zich te bevrijden uit hun ijzere greep. "Mevrouw, als u nu niet u mond dicht houd en gewoon met ons meewerkt, sluiten we de bar en mag het nooit meer heropend worden!", zei de dunste van de drie die de menigte aan de kant probeerde te duwen zodat de twee anderen de fee konden meebrengen.
"En met welk recht kan je dat doen?", vroeg ze uitdagend.
De dunne man rechte zijn rug. "U heeft ons gehersenspoeld, weigert met ons mee te gaan en verbergt hoogstwaarschijnlijk de gezochte. We hebben genoeg om je voor maanden op te sluiten".
Ze keek hem als alsof hij gek was. "Oh kom op zeg! Geloven jullie nou serieus dat elfen bestaan?!".
De krijgers stopten toen allemaal met lopen, waarna de mannen haar streng aankeken. De leider van de drie die haar arm vast had wende zich tot haar toe. "Niemand heeft nog gezegd dat het een elf is".
Dat is wanneer ze haar fout pas realiseerde en zuchtte verslagen. "Verdomme".
De dunste knikte naar de twee krijgers, waarna ze hun weg langs de menigte maakten en haar in een houten kooi duwden op een trekwagen, getrokken door twee bruine paarden.
Zona en Daphne kwamen net aanrennen toen de kar vertrok. "Nee!", riep hij en keek hopeloos naar de vertrekkende wagen.
"Dit is allemaal de schuld van die elf", hoorde Daphne iemand achter zich fluisteren. "Ja, als die persoon zich nou gewoon over zou geven zou het wel fijn zijn. Bespaart ons de moeite", beantwoorde iemand anders. Daphne probeerde het geroezemoes te negeren terwijl ze haar kap nog meer over haar hoofd trok, maar steeds meer mensen begonnen te roddelen en het werd steeds luider. Niet alleen dat, maar dankzij haar nieuwe oren kon ze mensen meters verderop nog horen fluisteren en ze had er totaal geen controle over.
"We kunnen haar niet zomaar met hun mee laten gaan! Wat gaan ze met haar doen?", zei Zona bezorgd die gestrest zijn handen in zijn haar kamde. Na een korte denktijd draaide Daphne zich naar hem om. "Je hebt gelijk. Waarschijnlijk gaan ze haar martelen om antwoorden uit haar te krijgen".
Hij keek haar paniekerig aan. "We moeten haar bevrijden".
Daphne knikte. "Ik weet waar ze wordt meegenomen. Het zal niet makkelijk worden-".
"Kan me niet schelen", onderbrak hij haar. "Ze hebben mijn moeder zonder enige echte reden opgepakt en gaan haar waarschijnlijk iets aan doen...".
