KURDELE

NE OLACAK

Görmek için yazılır

Duymak için okunur

Bu gönül kime âşık olur

Hangi aşk için yok olur

Bu daha farklı, daha bir başka

Uykusuzluk, gem vuruyor aşka

Sen çıkıyor, sıktığım her taştan

Gel başlayalım yine, ta en baştan

Bilmem, belki de gökkuşağının sahip olamadığı renksin

Bilmem, belki ormanların en berrak ve en temiz havası

Bilmem, belki de okyanusların en hırçın mavi dalgası

Hiçbir şeyi bilmem de, gönlümün ölümle arasındaki davasın

Koca bir şehirdeyim, dört duvar bir oda

Uzuyor sakallarım, beyaza çalıyor saçlarım

Vakit ilerliyor hiç durmadan, yaşlanıyorum zamanla

Büyüyorum ve ölüm korkusu sarıyor gönlümü

Utanıyorum hesabı verememekten, çatılıyor kaşlarım

Kendi halime üzülüyorum, yaprak gibi dökülüyor gözyaşlarım

Hiçbir şeyden tat alamıyorum

Ne içtiğim sudan, ne yediğim yemekten

Demek ki, her şeyin tadını sen veriyormuşsun

Seni kaybettim ya, hani yıllar geçti ya

Ancak anlıyorum

Hayalinle oturuyorsam ne olacak

Sana dokunup, kokunu alamadıktan sonra

Bir gün Azrail gelip alsa ne olacak

Son nefesimi kollarında vermedikten sonra

Hasretinden kavruluyorsam ne olacak

Her gün doğan Güneş'i beraber selamlamadıktan sonra

Karanlıktan korkuyorsam ne olacak

Mehtap'ın loş ışığı altında sana sarılamadıktan sonra

Lambaları yaksam, odam aydınlansa ne olacak

Evde ölü biriyim, canıma can katan sen olmadıktan sonra...

Muhammed Raşid YÜKSEL