KURDELE

BİR GÖKKUŞAĞI ÇİZDİM

Bugün seni göremeyecek kadar körüm

Bu gece yalnızım, çünkü fazlasıyla hürüm

Tebessümünün her zerresinde gömüyorum dünü

Bugün yaşattıkların, belki de geçen zamanın ünü

Hayalini kurmaktan yokluğuna alıştım

Seni karşımda gördüğüm gün, gönlüm karıştı

Aşk ve kin, gönlümde ki en büyük yarıştır

Kafiyelere dayansam da varlığın mutluluğa varıştır

Tanıştım, hayatın ta kendisiyle

Aşk yoluna çıkmamak gerekmiş, aşkını göremeyecek kadar kör birisiyle

Yine de kör birisi iyi de,

Bana yaşatmış oldukların kıyametin kendisi tümüyle

Odamda bir yalnızlık rüzgârı

Beni alıp götürmek ister

Bilirim, taşıyamaz gönlün büyük ahı

Bekliyorum, benimle temizle bu günahı

Güneş, ansızın odama doğuyor

Her şeyden bir haber, değil bu doğru yol

Gönül mahzenimde duygularım kaynıyor

Gel gör, gönül senden başkasına kapılarını açmıyor

Öyle bir mevsim ki

Orman yapraklarından, sen benden vazgeçtin

Öyle bir gün ki

Yeryüzü gökyüzünden yağmuru, gözlerim damlaları seçti

Bir masal kahramanıyım prensesini arayan

Bu masalın sonu mutlu bitseydi, ne olurdu yarama

Bir gökkuşağı çizdim, seni sığdıramadığım kağıtlara

Mehtap, sen yerine eşlik etti bu geceki yalnızlığıma

Bir gün de seni misafir etmek isterim Mehtap'ın yerine

Ki ev sahibisin, benim misafir her zaman ölünceye

Şu Afitap'ta ne görüyorsan her biri sana âşık delice

Aralarında ben, gönlü sana âşık bir kulum sadece

Ancak, karanlıklardan çıkartabilir beni varlığın

Onca cihan bir araya gelse, anlam kazanmaz anlattığım

Sol tarafta esir bir yürek, ki duyar mısın çığlıklarını

Öyle sevecen öyle cana yakın, öyle sessiz ki haykırışlarım...

Muhammed Raşid YÜKSEL