ÖLÜMÜ SAKLAYAN

2 0 0
                                    

Gözlerine bakıp,

Şiirler yazabilmeyi özledim

Keşke hiçbir zaman

Şu Maraş'ı terk etmeseydin

Diyorsun ya hani,

Bana hiç yakın olmadın

Sana senden daha yakın olmak isterdim

Zaman buna izin vermedi

Yahut, yenik düştüğüm

Eli kırbaçlı, adı batasıca gururum

Buna izin vermedi

Ve, tam şu an

Mehtap geceyi aydınlatırken

Senli düşünceler beni

Uykusuzluğun girdabında

Sana olan hasretimle boğarken

İhtiyacım olan, yazıp kurtulmak

Sadece birkaç satır

Ve ardından sonsuz, derin ve sessiz

Soğuk bir uykuya dalmak

Her şeyi, unuturcasına hatırlamak

Belki de gözyaşlarında ölümü saklayan

Bir serçe olup, ölüm gibi ağlamak...

Muhammed Raşid YÜKSEL


KURDELEDär berättelser lever. Upptäck nu