KURDELE

MÜEBBET HAPİS

Saatlerce beynimi öldürüyorum

Ömür bir mahpushane değil mi?

İkimize de aynı ağır müebbet hapis

Cezalarımızın süresi farklı sadece

Sen aftan yararlanıp çıkacaksın

Ben ise gözlerindeki kahverengi topraktan

Bir parça olup gözyaşlarınla sulanacağım

Belki hepsi kurduğum bir hayal

Belki de hiç biri olmayacak

Ne sen benim için üzüleceksin

Ne de bu ölümden sen dâhil

Kimse haberdar olmayacak

İkimizde susacağız sonunda

Ben sonsuza dek

Sen kırkım çıkana kadar

Belki o kadar da bekleyemeyeceksin

Ne de olsa ruhu olmayan

Gözlerinin feri yok olmuş bir bedenim

Yıllar önce ruhen ölmüş birinin

Bu eylemi fiziken tamamlaması

Hiç ama hiç sorun değil

Bir çift gözyaşı

Akıp gider gözlerimden

Önce, damla damla ırmak olurum

Daha sonra, koca bir şehri yok eden

Dev okyanuslardan biri

Yağmurun kıskandığı gözyaşın olurum

Gün gelir, çıkar sarılırım gönlünün

Beyhude kapılarına

Bir merdiven yaparım okuduğun şiirlerimden...

Muhammed Raşid YÜKSEL