KURDELE

TUHAF

Yalnızlık bir rüzgâr olsa keşke

Ve esip geçse hayatımdan

Sen bir rüzgâr olup sakın esme

Ve tekrar biz olalım mesela

İlk günkü gibi olamasak da

Yeni bir ilk gün çizelim kendimize

Güneşli bir gün olsun

Bilirim, yağmuru seversin de

Saçlarının ıslanmasına dayanamazsın

Koyun gibi olduğunu söyler

Sinirinden küplere binersin de

Ne gözlerindeki asil toprağı

Ne de bağımlısı olduğum

Canıma yakın gülümsemeni

İçimi ısıtan tatlılığını bırakırsın, bir kenara

Tuhaf,

Aynı memleketteyiz

Aynı gökyüzünün altında

Aynı oksijeni soluyoruz

Aynı Mehtap'ı izleyerek

Fakat şu anda ayrıyız

Mesafelere göre

İçimizdeki gurura göre, ayrıyız

Ve tuhaf olan şu ki

Gönlüm bir seninle beraber

Özgür ve mutlu

Bir de olmayışının sebebiyle

Mahpus yatıyor,

Öyle ki hüzünlü...

Muhammed Raşid YÜKSEL