Nienawidzę Cię Stark! - KOREKTA✅

Rozdział 36

Perspektywa Deana
Rano szybko się ogarnąłem i ubrałem mundur. Przyszedłem we wskazane miejsce dokładnie o czasie i czekałem na tego debila. White jest wynalazcą - debilem. Są od niego lepsi chociaż sam nie rozumiem tej ich całej nauki.
Jak dla mnie to lepiej pójść poćwiczyć a nie siedzieć i bawić się jakąś chemią. Wzruszyłem ramionami. Różni są ludzie. Oparłem się o ścianę i skrzyżowałem ramiona na piersi. Stałem w półcieniu. Po chwili usłyszałem trzask drzwi.
- ja jestem punktualnie ale ty to już nie musisz hm? - warknąłem na starcie. Facet aż podskoczył na co wywróciłem oczami.
- Dean, Nie baw się ze mną tylko wyjdź z tego cienia czy gdziekolwiek jesteś ukryty. - oznajmił zrezygnowany. Wyszedłem i spojrzałem na niego wyczekująco.
On nie ogarnął oczywiście.
Ugh z kim ja pracuje?
- a więc? - zapytałem swoim naturalnym, znudzonym głosem.
- Eeee... A! - podszedł do biurka a ja stałem i patrzyłem na nim wzrokiem, który jednoznacznie określał moje zdanie na jego temat - podejdź tu - rzucił co jeszcze bardziej mnie zirytowało. Podszedłem do niego.
- co? - warknąłem
- masz to - wcisnął mi w rękę zestaw strzykawek z żółtym płynem w środku.
- a to co znowu? - zapytałem oglądając strzykawke
- jak będzie niegrzeczna, wstrzykniesz jej to i masz problem z głowy - wzruszył ramionami
- okej. Mogę już?
- masz broń? - zapytał
- za kogo ty mnie masz - warknąłem. Co to za głupie pytanie w ogóle? Pfff.
Wszedłem do środka celi i usiadłem sobie pod drzwiami. Zlustrowałem dziewczynę siedzącą na łóżku. Patrzyła w ziemię. Nie była zadowolona z pobytu tutaj. I cóż... miała rację. Dziewczyna była całkiem ładna... nie licząc drobnych siniaków i ran. Miała niebieskie włosy i była dosyć drobna ale miała liczne kobiece walory. Westchnąłem. W duchu chciałem opatrzyć jej rany ale... zasady. Wbiłem wzrok w dłonie i tak sobie siedziałem zamknięty z milcząca dziewczyna.

******
Kolejny rozdział z perspektywy Deana... jak wrażenia? Może być?