Sıradışı bir doktor... Karahan Saygın.
Annesinin ölümünün ardındaki mektupla tüm hayatı değişecekti. Kimsesiz kaldım derken, kocaman bir ailenin içinde bulacaktı kendini...
Sınır tanımayan delidolu bir yürek... Sevda Şimşek.
Hayatına giren bu deli a...
YARIN YOĞUN OLACAĞIMDAN BÖLÜMLERİ BUGÜN PAYLAŞIYORUM. UZUN VE SÜRPRİZLİ BİR BÖLÜMLE "KARA SEVDA" SİZLERLE... KEYİFLİ OKUMALAR...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
“Hoşgeldiniz...” dedi Sevgi hanım gülümseyerek. Tarık beyle Sevinç hanım da gülümseyerek karşılık verdiler. Hep birlikte içeri geçerken, Karahan ve Sevda kapıda beklediler. Karahan kızın kulağına eğildi. “Göz kamaştırıyorsunuz güzel bayan.” Sevda kıkırdadı. “Siz de fena değilsiniz bayım.” Karahan üstüne başına baktı. “Fena değil mi? Oysa mağazadaki kızın dibi düşmüştü.” Sevda adamın karnına yumruk attı. “Şimdi senin o çeneni buraya bir sererim görürsün nasıl düşülür.” Karahan kızı belinden tutup kendine çekti. “Ama benim dibimin düştüğü yer senin ayaklarının altı. Başkası umurumda değil.” Deyip, dudaklarına ufak bir öpücük bıraktı. Çiçekleri de kızın kucağına bıraktı. Kıza baktıkça şu günlerin geçmesi için sabırsızlandığını düşündü...
***
“Abi yemin ederim sen iyisini yaptın, direkt düğüne daldın. Evi de sürpriz ayağına dizdin, oh. Bal kaymak. Bir de bana bak, sürünüyorum o mağaza senin bu mağaza benim. Neyse ki bitti. Şimdi de balayı yeri beğendiremiyorum hanımefendiye ya neyse.”
Karahan resmen isyanlardaydı. Burak ise onlara bir tarafı ile gülüyordu. “Abi desenize Karen beni terk ederek bana dünyada cenneti bahşetmiş. Şu halinize bakın lan. Acınacak haldesiniz. Yazık valla.” Karahan ona kaşlarını çattı. “Kes lan, yemin ederim ümüğünü sıkar gebertirim seni.”
“Abi yalan mı, şu halimize bak. Koskoca evde söz sahibi olduğum tek şey terlik lan terlik. O da banyo terliği. Ama ben biliyorum, sırf evi aldım diye böyle yaptı. Tabi aylarca bakıp, ev beğenemedi ya hanımefendi. Burnumdan getirecek.” Diye lafa girdi Behram. Arda içkisinden koca yudum aldı. “Yok abi yok, siz beni hiç şanslı görmeyin. Öykü bir kendine gelsin, barışsın, bak nasıl o evi boşaltıp, yeniden dizecek görün. Asıl o zaman bana acıyın. Vay halime.”
“Evlilik sendromu mu oluyor abi bu, Sevda her şeye zırlar oldu." Burak yastığı kafasına fırlattı. “Kardeşim hakkında doğru konuş lan, ne o zırlar falan.” Karahan da tekrar yastığı ona fırlattı. “Şuan kardeş yok abi. Biz varız. Sen şuan Sevda’nın abisi değil, benim arkadaşımsın. Bu şartla topladım sizi. Bak Arda’ya bir şey diyor mu Behram’a?” Arda “Demiyorum. Sonraya saklıyorum hakkımı. Sen de öyle yap.” Dedi Burak’a bakarak.
“Şöyle mi yapsak, şimdi yarın kına gecesi varmış, bizde evde bir şeyler yapalım.” Üçü birden Burak’a baktı. Konuşan Karahan oldu “Sen sakın organizasyon yapma abi. Ben kına gecesinde elimde mumla ‘yüksek yüksek tepelere’ deyip, dönmeyi tercih ederim. Senin yüzünden fişlendik zaten.” Behram da ona onay verdi. “Valla abi doğru söylüyor. Şimdi ara bozmaya gerek yok. Yüzmüş yüzmüş dibine gelmişiz. Tekrar dibe vurmaya gerek yok.”
