YATILI OKUL

33.bölüm-Nokta

YAREN'DEN

Kapıyı mertle beraber kıracak derecede çalıyorduk ama kimse açmıyordu. Ellerimin içi kıpkırmızı olmuştu. Şuan bu evde duman babanın olmaması bizi biraz olsun rahatlatmıştı.

"Bu böyle olmayacak, çekil."dedi mert. Biraz geriye çekildim, kendiside gerilediğinde kapıyı kıracağını anlamıştım. Tam koşacaktı ki kapı açıldı, içerde maral ve sarp vardı. Sarp sinirle odadan çıkarken bizde maralın yanına koştuk. Dizlerinin üstüne düştüğünde bişey olduğunu anlamıştım. Yanına koşup yere eğildik.

"Maral iyimisin, noldu."dedim. Hıçkırıkları durmuyordu, bu kadar büyük sorun nolmuş olabilirdi anlamıyordum.

"Maral."mertin ona tekrar seslenmesiyle maral bize baktı. Ama konuşmamıştı, ikimizede göz gezdirdikten sonra gözleri kısılmaya başladı. Mertin kollarında bayıldığında tedirginlenmiştim.

İçeri yamanında girmesiyle o yöne baktım, ama tekrar marala baktım. Mert kucağına taşıyıp odadan çıkarken arkasından bende çıkıyordum. Kapı hizasına duran yaman kolumdan tuttuğunda mertle beraber gidememiştim.

"Napıyorsun ya, bırak."dedim ama beni aldırmamış gibi soru sordu.

"Maral nasıl, iyimi."kolumu ondan çekerek göğsümde birleştirdim ve tekrar baktım.

"Sanane onun iyi olup olmadığından."dedim sonra devam ettim."Hem sarpı bu kadar sinirlendirecek naptınız."dedim. Bana sırıttı.

"Sende benim sorumu cevaplamadın."dediğinde ellerimi aşşağı bırakarak of'ladım.

"Sarpın ona ne söylediğini bilmiyorum sanırım o yüzden bayıldı."diye sorusuna cevap verdim."Şimdi sen benim soruma cevap ver."diye devam ettim.

"Yakında herkes öğrendiğinde sende öğreneceksin sarışın, şimdi maralın yanına gidelim."deyip önden yürüdü. Sinirden yanaklarımı sıkarken yamanın söylediği cümleyi tekrar üstünden geçtiğimde yanaklarımı serbest bıraktım.. Yakında öğreneceğimiz şey neydi çok merak etmiştim. Maralın odasına yürüyüp içeri geçtim, maral uyanmış su içiyordu. Yanına yürüyüp yatağa oturdum.

"İyimisin."diye sordum. Bana gülümseyip başını onaylarcasına salladı.

"Maral biliyorsun seni pek sevmemişimdir ama sarp benim abim gibi olduğu için ikiniz,"deyip yamana baktım."aslında üçünüzün hakkında ne geçip bu hale geldiğinizi bana anlatabilirmisin."dedim marala dönerek.

"Aynen, kardeşimin ilk defa bu kadar sinirlendiğini görmüştüm."dedi mert. Maral ikimize bakıp başını öne eğdi.

"Be-bence maral biraz dinlensin, sonra anlatır."dedi yaman araya girerek. Ama haklıydı, uyanır uyanmaz anlat demiştik. Yamana baktım.

"Tamam haklısın."deyip ayağa kalktım. Marala baktım.

"Akşama kadar dinlenmen için izin veriyorum,, ama sadece akşama kadar."deyip odadan çıktım, arkamdanda mert çıktı.

YAMAN'DAN 

Hepsi odadan çıktıktan sonra maralın yanına oturdum. 

"Bişey istermisin getireyim."dedim. Ama bana bile bakmadan ellerini yüzüne kapatıp ağlamaya başladı. Biraz daha yaklaşıp ellerinin üstüne ellerini koyarak aşşağı indirdim.

"Noluyor."dediğimde bana sinirle baktı, ellerini ellerinde çekti.

"Daha nolabilir ha. Hayatımı bitirmeyi başardın."dedi hafif bağırarak.

"Bunun olacağını ikimizde biliyorduk maral."dediğimde sustu.

 "Ama bana aşık bilmiyordum, bilseydim bu oyunu başlamadan bitirirdim."dedi.

"Sen istediğini aldın, sana aşık olduğunu öğrendin. Ama ben istediğimi almadım maral, beni yarı yolda bırakabilecek birisimisin sen."diye sordum.

"Odaya geçtiğimde bana neler söyledi bilsen."deyip ayaklarını kendine çekti.

 "Yaman beni anlamak zorundasın, bu oyunu devam ettirirsem sarpı tamamen kaybederim."dediğinde ayağa kalktım, ona dişlerimi sıkarak konuştum.

"Seni tehdit etmeyecem maral. Ama şunu bil ve sonra bu oyunun sonuna nokta koymayı tercih et."deyip durdum."Sence baban bu ilişkiye onay verir mi?"dedim. Bişey diyemediğinde arkamı dönmüş gidiyorken tekrar arkamı dönmeden konuştum.

"Şimdi, benimle beraber oyunun sonuna nokta koymayı mı tercih edersin, yoksa babanı karşına alıp sarpla sevgili mi olursun."

"Seçim senin."

SARP'TAN

Sinirden kendimi dışarı atmıştım. O saatten sonra bütün ev üstüme üstüme geliyordu. Hala anlam veremiyordum, ne zaman birbirlerinden hoşlandılar sevdiler aşık olup çıkmaya başladılar. Sevgimizin karşılıklı olduğunu sanmıştım ama yanılmışım. Evden çıkmadan önce söylediğim sözler belki ona ağır gelebilirdi ama yamanın bana söylediği cümle maralın konuşmasını bile doldurmuştu. O evden bavulumu alıp çıkmak gelse bile içimden duman babaya ne açıklama yapacağımı düşünüp bulamağım için sadece o evin içinden mümkün olduğunca erken çıkmak gelmişti içimden sadece.. Maraldan uzak durup, ondan vazgeçmem gerekiyordu.

Düşüncelerimden beni ayıran ceybimde çalan telefonum olmuştu. Elime alarak ekrana baktım. İyi insan lafın üstüne gelirdi evet, ama duman baba nasıl iyi olabildi ki bu işleri yaparak. Telefonu daha fazla bekletmeden açtım.

"Efendim duman baba."dedim.

"Koç, herkesi eve çağır sizinle konuşmam gereken önemli bir konu var."dedi sesi sinirli geliyordu.

"Tamam baba."deyip kapattım. Eve hızla yürümeye başladım.

-

Hepimiz koltuklarda oturuyor ve duman babanın gelmesini bekliyorduk. Kimseye bakmadan yere sabit bi şekilde bakıyordum. Kapının çalmasıyla herkes o yöne baktı, içerden duman baba gelip koltuklardan birine oturdu.

"Kızlar siz odaya geçin."dedi duman. Kızlar merdivenlerden yukarı çıktığında tekrar dumana baktık.

"Önemli bir konu koçlar. Bu mahalle içinde dolaşan bir köstebek daha varmış yeni öğrendik bizim çocuklar görmüş. Ama bu köstebek benim gibi biri ona da baba diyenler var. Beni anlıyorsunuzdur umarım."dediğinde başını salladı yaman ama benim sorum olacaktı.

"Peki bizimle yapmak istediğin nedir baba."dedim.

"O köstebek mahalleye ve bizim çocuklardan birine zarar vermeden,, ortadan yok etmek."

Konuşmasından herşeyi anlamıştım. Yani bu günden sonra her günümüz tehlike ve heyecandı.

Duman gittikten sonra kızlar aşşağı inmiş yemek yapmışlardı. Yemeklerimizi yedikten sonra yaman mert başak ve maral yatmaya gitmişlerdi. Merdivenin önünde bugün neler olduğunu anlatmam için yaren beni kenara çekmişti.

"Of yaren, içimi bunaltıyorsun böyle. Yarın maraldan öğrenirsin tamam mı şimdi yatmak dinlenmek istiyorum."dedim ve yanından geçerek merdivenleri çıkmaya başadım. Elindeki su bardağını dikkatli tutarak arkamdan geldi.

İkimizde yukarı çıkarken maralın odasından sesler geliyordu. İkimiz birbirimize baktıktan sonra, maralın odasına doğru yürüdük. Kapıyı araladıktan sonra kimlerin burda olduğunu gördük. Yaman ve maraldı. Yaman maralın kollarından tutuyordu.

"Senleyim."dediğinde maral bişey anlamamıştım. Ama tekrar sinirlenmeme yol açan ve gözlerimin dolasına neden olan şeyi yapmıştı.

Yaman maralı birden kendine çekmesiyle dudakları birleşmiş, gözleri kapanmıştı.