YATILI OKUL

15.bölüm-İlk ve son

Bunun üzerine yamana sırıtarak baktım sonrada içeri geçtim. Arkamdan bizimkiler geldi. Bu sefer mutfakta oturduk.

"Helal sana iyi laf soktun he."dedi mert sarpin omzuna vurarak.

"Aynen. Iyide yaptın."dedim.

"O kızda orospuluktan başka bişey bilmiyor. Bi gün çok kötü olacak hali."dedi başak.

"Takmayalım."dedim.

-

Sabah sınıfa girdiğimizde herkez burdaydı. Sıramızın yanında yamanlar vardı. Önden sarp ve mert gidiyordu arkadan biz. Yanlarından geçiyorduk ama sarp yanından geçecekken burak omuz attı. Sarp arkasına ağır çekimde dönüp baktı.

"Noluyor lan. Dünkü yediğiniz laflar yetmedimi."dediğinde burak sırıttı.

"Anca lafta yenebiliyorsunuz ve bunu 1 ay sürdürüp artislik taslıyorsunuz."dedi yaman.

"Hayır sizi her gördüğümüzde sadece söylüyoruz nedenini biliyormusun. Ahh bilmiyorsun. Söylemeyede gerek yok zaten çünkü köpekler anlamazlar."dedi sarp.

Biz gülmekten ölürken yamanın konuşmasıyla durduk.

"Dünki oyunda en fazla erkekler kazandı. Bu sefer kızları görelim."dedi. Sırıtarak aslı ve derine baktım.

"Benim bunlara mı laf sokmamı istiyorsun. Ahah sorsana dünkü yedikleri laflar bi yerinde şişme yapmamışmı."dedim.

Hepimiz güldük. Aslı sinirlenerek üstüme atlayacaktı ki yaman onu tuttu.

"Ayy bırak bırak köpeklerin havladığını görmek hoşuma gidiyor."dedim asliya kısık gözle ve sırıtarak bakarak.

"Hira senin bu kızla derdin ne. Adam akıllı altı üstü oyun oynayacaksınız."dedi burak. Bişey demek istemedim.

"Ben bizim kızlara güveniyorum."dedi mert.

"O zaman."deyip eliyle masaları gosterdi."Sahneye alalım."dedi.

Bir masanın önüne ben geçtim. Önümde de aslı vardı. Aramızda sadece bir masa vardı yani.

"Başla bakalım ezik."dedim.

"Izin verde beynimi çıkarayım, böylelikle eşit şartlarda oluruz."dediğinde aslı beklemeden cevap verdim.

"Olmayan bir şeyi nasıl çıkaracaksın ki."dedim bende. Ama devam etmesine şaşırdım.

"Senin seviyene inemem."dedi.

"Zaten aşşağıdan yukarıya inilmez."

Bir cevap bulamadında arkama dönüp bizimkilerin ellerine ellerimi çarptım. Başak yerime geçtiğinde hala aslı vardı.

"Tekrar mı oynayacan. Yenilmekten bıkmadın mı."dedi başak.

"Iki ben iki derin oynayacak en sonda iki ye karşı iki oynayacaz bebeğim."dedi.

"Hadi uzatma başla."dedi başak. Telefonunu çıkarıp saate baktı ve geri cebine koydu. Aslı başladı.

"O telefona kendini satsan alamazsın."dedi.

"Niye? Sen kendini kaç kere sattında aldın ki."dedi başak.

Iyi oturtmuştu. Yana geçti aslı. Başak yana çekildi ve ben geçtim. Derin geçecekken yaman önüme geçti.

"Derin oynamıyor ben oynuyorum."dedi.

"Benim için farketmez ikinizde aptal olduktan sonra yenmem kolay."dedim. O başladığında onu dinledim.

"Suskunluğum soylu bir meydan okumadır ama karaktersiz olanda işe yapamaz."

"Gölgene lafım yok oda seni adam sanıp peşinden geliyor."dedim.

"Yaptıklarıyla küçülenler, laflarıyla büyüdüklerini sanmasın."dedi sarp ve merte bakarak. Bende aslı ve derine bakarak konuştum.

"Bazı insanlar gerçekten manken gibi."deyip durdum ve konuştum."Hani şu vitrinde duran beyni olmayan."

Aslı ve derin sinirden patlarken ben gülmekten patlayacaktım.

"Bence bu kadar yeter size ha."dedim. Hiçbiri cevap vermeyince arkamı döndüm. Çıkış kapısına geldiğimizde arkamı döndüm.

"Haa bu arada bi laf daha buldum. Tam sizlik ha."dedim aslı ve derin bakarak.

"3 gram beyniniz var, 3 adette beyin hücreniz var. Onuda bana laf atarken öldürüyorsunuz.. Yapma annem tasarruf et biraz."

Arkamı dönüp bizimkilerle odaya gittik. Sanırım bugün derslere girmeyecektik. Kapıdan geçecektim ki yamanın seslendiğini duyup durdum.

"Hira."ona döndüm.

"Evet."dedim.

"Konuşabilirmiyiz."dediğinde bıkkın bir nefes verdim. Bizimkilere baktım.

"Birazdan gelirim ben siz girin."dedim. Onayladıklarından sonra içeri girip kapıyı kapattılar. Yaman başka bi yere yürüdüğünde onu takip ettim. Bos bir sınıfa yine girdi ve beni bekledi. Bende girdiğimde kapıyı kapattı ve bana baktı.

"Seninle konuşmaktan bıktım yaman."dedim. Ama sonra ona gözlerimi sabitledim. Bana sırıtarak baktı. Ağzımdan ismini kaçırmıştım. Off hira ya naptın.

"Demek adımı biliyorsun."dediğinde bu sefer ben sırıttım.

"Er yada geç öğrenecektim. Sonsuza kadar saklayamazdın."dedim.

"Sen benim zaten biliyordun."detip durdu."Yaren."dediğinde ona anlamsızca baktım.

"Bak sen yarenle kafayı bozmuşsun. Ikide bir bana yaren demekten vazgeç."dedim.

"YETER."diye bağırdığında yerimden sıçradım küçük dilimi yutmuş şekilde ona baktım.

"Bana doğruyu söyle hira. Sen, yarenmisin."dediğinde hala ona bişey demeden bakıyordum.

"BANA CEVAP VER."bağırmasından bıktığım için bende konuştum.

"Bana bağırma. Sana son kez söylüyorum yaman. Ilk ve son. Ben yaren değilim."dedim sinirli tonda.

"Öyle gibi duruyor. Bana geçmişte olduğun sözler söylüyor gibi. Bana nefretle bakman gibi."dedi. Artık ne demeliydim bilmiyordum.

"Bana sadece tek cevap ver peki."dedi. Yine konuşmadım.

"Aslı. Ona neden öyle davranıyorsun. Beni geçtim hira, ona neden böyle davranıyorsun."dedi bu sefer.

"Ben.. Ona ısınamadım tamam mı."dedim ama buna sadece güldü.

"Beni çıldırma hira. Isınamamışmışsın bunlara karnım tok."dedi ona yaklaştım.

"Söylesene senin hiç sevgilin oldumu."dedim.

"Evet oldu ama 1 kere ve artık bitti. Çünkü bana en ağır yarayı bırakıp gitti."dediğinde gözlerinin içine bakarak konuştum.

"Eski sevgilinden kalan yarayı, masum bir kızla kapatmaya çalışma. Çünkü bir gün o masumiyetiyle oynadığın kız,, senin kızın olabilir."