wherever you are

4

Wanneer iedereen een plek heeft gevonden op de bank, kijken ze mij aan. 'Vertel wat over jezelf',zegt Ashton.

'Ik ben Brandy. Ik ben bijna achttien en ik woon ver buiten Vancouver. Nou ja, niet meer',zeg ik.

'Wat voor school doe je of deed je?' Jack kijkt me aan. 'Ik heb dit jaar mijn examen echt met moeite gehaald. Ik heb nu vakantie en wil in het volgende schooljaar samen met Brody naar de acedemy voor het maken van films en animaties',vertel ik.

'Brandy en Brody. Cute',zegt Blake. 'Ik val niet op Brody's',zeg ik. 'Hij is mijn beste vriend.' 'Zing je ook? Aangezien die gitaar' Harvey wijst naar de gitaar die naast de playstation en de televisie staat opgesteld.

Ik knik. 'Ik speel gitaar en piano en ik zing, maar de laaste tijd niet meer zo  vaak',zeg ik. 'Dat ging ook moeilijk, als je gitaar bij ons lag',zegt Blake en ik knik.

'Hoe ken je Blake eigenlijk?' Reed kijkt me aan. 'Grappig verhaal. Mijn moeder is oorspronkelijk Canadees, maar heeft altijd in Amerika gewoond. Zo heeft ze de moeder van Blake leren kennen. Mijn moeder kruiste het pad van mijn vader, toen wat jaren later verhuisden ze naar Kent, Engeland. Daar kregen ze mij en toen ik zeven was zijn we verhuist naar het huis van mijn opa en oma in Vancouver',zeg ik.

'Een wereld reiziger dus' James glimlacht naar me. 'Mag ik vragen waarom je dan nu bij Blake woont? Hij was helemaal excited toen hij hoorde dat je bij hem kwam wonen',zegt Hunter.

'Ik excited? Om Brandy? Ja klopt',lacht Blake. 'Mijn vader is overleden in maart en sinds dien gaat het economisch niet zo goed. Mentaal ook niet, maar dat is niet de rede',zeg ik. 'Ik ben eigenlijk heel open over alles.'

'Oh damn, dat is heftig',zegt Mark en ik knik. 'Ergens vind ik het fijn om er over te kunnen praten',mompel ik. 'We kennen je nog niet lang, hoog uit een uur. Maar je kan alles bij ons kwijt' Een van de twee Nicks kijkt me aan.

'Group hug!' Geloof me, 19 jongens in een keer op je luchtwegen te hebben is niet fijn. 'Ik krijg geen lucht, ezels',zeg ik en begin te kronkelen.

Ik trek mn knie omhoog en Mark schreeuwt. 'Ga dan van me af, fucker',zeg ik. 'Ik sterf.' 'Nee!',roept Blake en probeert onder Mikey en Andy vandaan te komen.

Een klein handje pakt mijn hand vast en probeert me er onderuit te helpen. Brandon helpt Ashton mee en samen trekken ze me er onderuit.
'Brandy is bevrijd',roep ik en spring boven op de jongens. 'Dammit Brandy! Ik hoef niet dood',gilt Blake. 'Je gilt echt hoog',zeg ik en ik zorg ervoor dat ik op de grond val.

'Ik ben gecastreerd',piept Mark. 'Niet zo dramatisch Markus. Zo hard was het niet',zeg ik. 'Oh jawel! Ze zeggen dat een trap in je ballen net zo erg is als het baren van dertig kinderen',roept Mark.

'Oh, nou. Nou, ik krijg later dan geen kinderen krijgen hoor',zeg ik. 'Een kind kan wel. Denk ik.' De bus stopt met een schok en iedereen staat op.

'Eerste show! Here we go!' Rye rent naar de trap en valt nog net niet naar beneden.

---

☄☄☄