wherever you are

12

'Weet je zeker dat je hier wil blijven?' Ik knik. 'Blake! Ze wilt echt niet mee.' Harvey kijkt paniekerig om zich heen.

'Waar heb je last van?' Blake komt aan lopen. 'Benauwdheid',zeg ik. Blake kijkt me aan en ik knik.

'Het zijn nog maar een paar shows',zegt hij. 'Het komt goed.' Ik haal mijn schouders op.

'Het is gewoon, ik mis Canada',zeg ik zacht en ik word door Harvey in een knuffel getrokken.

Ik slaag mijn armen om zijn middel en zucht. 'Het spijt me', mompel ik zacht. Ik voel nog twee armen om me heen. Ik grinnik zachtjes. 'Het is niet erg, iedereen heeft wel eens heimwee. De vorige keer heb ik zohard gehuild dat mijn ogen de dag erna nog steeds rood waren', zegt Blake, waarna hij me loslaat.

Tien minuten later staan we in de arena waar de hele groep vanavond optreedt. Tussen Blake en Harvey wandelen we naar het podium waar de jongens van RoadTrip zijn aan het rondspringen.

Ik lach zachtjes wanneer Andy vol op zijn gezicht beland. 'Andy? Ben je oké, ga je nog kunnen optreden vanavond? Ben je gewond?'

Iemand van de crew wandelt bezorgd naar hem toe terwijl hij kreunend recht komt.

'Brandy, ben je oké?' Ik draai mijn hoofd een kwartslag, waardoor Hunter in mijn beeld komt. Ik knik. 'Het was gewoon even emotioneel.' Hunter glimlacht vriendelijk naar me.

'Ik ben er altijd voor je', zegt hij. 'Stop maar met flirten.' Blake geeft hem een stomp tegen zijn schouder. Hunter haalt onschuldig zijn handen op. 'Ik doe niets.' Hij lacht even en gaat dan weg, aangezien het zijn beurt is op het podium.

'Blake! Jij ook op het podium. Harvey, jij bent de volgende.' Ik steek even bemoedigend mijn duimen op naar Blake en Harvey. Ik kijk even rond en vind al snel Mackenzie die samen met Reed op de grond zitten te kijken naar de repetitie van de jongens.

'Goed bezig Blake!' Lacht Reed wanneer hij Ashton omver loopt. Een paar producers kijken de groep tieners hoofdschuddend aan. Ik ga naast Mackenzie op de grond zitten, maar hij kijkt niet op. Ik denk even terug aan de kus van gisteren, waardoor een ongemakkelijk gevoel in mijn buik komt, aangezien hij me straal negeert.

'Hey', zeg ik met een glimlach. Mackenzie kijkt even op. 'Hey', zegt hij droog en kijkt dan weer naar het podium.

Ik kijk even vragend naar Reed die ons aankijkt, maar hij haalt zijn schouders op als teken dat hij ook niet weet wat er met hem aan de hand is.

'Sol, is er iets?' Hij kijkt me strak aan met zijn blruine ogen die gefrustreerd staan. 'Moet dat dan?' 'Ik weet het niet misschien na gisteren', zeg ik zacht zodat Reed het niet hoort.

Mackenzie zucht. 'Laat het gaan Brandy, alsjeblieft.' Hij gaat rechtstaan en wandelt dan weg. 'Waar ging dat over?' Vraagt Reed die Mackenzie verward achterna kijkt.

'Ik dacht echt dat hij je leuk vond.' Mijn hart breekt een klein beetje. Hij vindt me helemaal niet leuk zoals hij gisteren zei.

---

:)