İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Selam, özlediniz mi beni? Harika bir bölüm geliyor. Herkese teşekkür ederim çünkü tüm hikayelerime muhteşem bir ilgi var.
Zeynep...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar...
&
“Ramon, bu elbise harika olmuş. Sen kesinlikle bu iş için yaratılmışsın.”
Ramon sözünü tutmuştu ve bana altın rengi muhteşem bir elbise hazırlatmıştı. Dün akşam denediğim o elbiseden eser kalmamıştı. Elbise öyle değişmişti ki beni tam anlamıyla bir Mısır kraliçesi hâline getirmişti. Ramon tek kaşını kaldırarak bana baktı ve gülümseyerek cevap verdi: “Malzeme iyi be yavrum, vücut taş. Ben sadece elçiyim. Ay sen de az değilsin yani! O cilveler, o nazlar, içinde bir Afrodit varmış da haberimiz yokmuş! Uygar da Kadir'den iyi olmasın ama Yunan heykeli gibi maşallah. Aklını kullan kızım, böylesi vallahi Şam'da kayısı. Ah, yeme de yanında yat.”
Kahkaha atıp başımı sağa sola salladım. Ramon makyajımı yapan kıza bakınca yüzünü ekşitti: “Arabika yavruka, abartma be annem. Elbise çok cafcaflı zaten, kızı maskara ettin. Kıt mısın nesin? Bu kız asil! Senin o Sahra gibi mayası kaçmış hamura benzemez! Bizim kızımız daha taze.”
Kız anlamayan gözlerle Ramon'a bakıp Arapça bir şeyler söyleyince Ramon gözlerini devirerek cevap verdi: "Ayva bebeğim ayva! Ver bana şu paleti de çekil şuradan, zaten manda gibisin. Ay kızı resmen gelinin kız kardeşine çevirdin. Sen git de otelin mutfağını boya, bu yetenekle seni ancak orası paklar yavrum."
Malzemeleri aldı ve makyajı kendisi yapmaya başladı. Gözlerime çekilen göz kalemine baktı ve kıza dönüp haykırdı: “Ay Allah kahretsin seni, bu ne yavrum? Ekvator çizgisi çek demedik sana, göz kalemi çek dedik.” Sonra bana döndü ve fısıldadı: “Ay bu kız acaba geri zekâlı mı Zeynep? Yüzüme bakışına bak, sanki babasına göz koymuşum.”
Kahkahalarla gülmeye başladım. Ramon hızla makyajımı bitirdi ve iç çekerek bana baktı; çünkü sonuç tam anlamıyla muhteşemdi. Aynaya baktığımda resmen kendimi tanıyamadım, bu ben olamazdım. Son olarak saçlarım da ensede bir topuz yapıldıktan sonra hazırdım. Ramon bana bakarak gülümsedi ve ellerini çırparak bağırdı: “Ay, kız vallahi huri gibi oldun, senin o manyağın dibi düşmezse bana da Ramon demesinler!”
Aynaya dönüp kendime baktım. Şok olmuştum, gerçekten bunu beklemiyordum. Altın rengi elbise pırıl pırıl parlıyordu. Bel kısımları güpürden olan elbise aslında iki parçaydı. Yere kadar uzanan elbisenin önünde derin bir yırtmaç vardı. Yürüdükçe yırtmaç kendini belli ediyordu ve çok çekici duruyordu.
Kendime bakmaya o kadar dalmıştım ki Ramon elini gözlerimin önünde sallayarak fısıldadı: "Yavrum kendine gel. Anladık güzelsin ama bokunu çıkarma."
Kahkaha atarken ona sarıldım. Ramon beni kollarına aldı ve etrafında döndürdü. Sonra yine aynaya baktık. Ramon gülümserken konuşmaya başladı: "Ama gerçekten çok güzelsin. Evet bebeğim, bu sensin. O mankenler halt etmiş senin yanında."
