AYLA

Bonus hoofdstuk 2-'En hoe gaat het met Mevrouw Khan?',

{Ayla}

Voordat ik de cel uit loop, geef ik haar een mes. De mes waarmee mijn opa zelfmoord pleegde. De mes waarmee Said en Zaïd zelfmoord pleegde.

'Deze zal je wel nodig hebben. Kleine Said', zeg ik grijnzend.

Dan loop ik haar vieze cel uit. Ik verlaat de politie bureau en ga naar huis. Als ik de sleutels in het gat heb gesloten, draai ik het kwartslag. Ik open de deur en hang mijn jas aan de kapstok. Schop mijn schoenen ergens. Iemand ruimt het wel op. Ik trek mijn slippers aan. Ik loop door naar de tuin en ga dan door de koepel. Ik begroet iedereen. Ik wil verder lopen, maar iets houd mij tegen. Ik kijk naar beneden en de iets was geen iets, maar een iemand. Het is een klein jongetje volgens mij heten hij Danial. Ik buk naar hem toe.

'Wat is er kleine man?', Vraag ik.
'Api, is het waar dat Ali Bhai terug is?', vraagt hij nieuwsgierig.
'Van wie heb je dat gehoort?', vraag ik nieuwsgierig.
'Van mijn ami', zeg hij zacht. 'Kom we we gaan naar huis', zeg ik.

Hij glimlacht breed. Ik til hem op en ik breng hem naar zijn moeder. De moeder bedankt me en ze lopen snel weer verder. Als ik alles heb geregeld heb. Loop ik naar mijn huis in. Ik zet de tv aan. En pak mijn laptop. Volgende week hebben alle klassen een feestje en die moet ik weer gaan regelen.

'En we zijn weer terug bij het nieuws. Zoals vandaag al wisten is de dochter van Zahid Khan gearresteerd. Haar laatste woorden waren:'Ik zal niet stoppen om Ayla Khan te vernietigen. Alles van wat haar lief houdt. Zal dood zijn'. Wij zelf hebben mevrouw Khan geprobeerd te bereiken om een interview te regelen. Maar mevrouw Khan had geen tijd. De economie in Nederlands is in het een bosgebied. Het is eigendom van Mevrouw Khan. Maar niemand weet wat er bijzonder eraan is-'

'En dat zal niemand weten.', zeg ik grijnzend.

Ik zet de tv uit. En op dat moment gaat de bel. Ik doe de voordeur open en zie camera man en een verslaggever. Voordat ze iets kunnen zeggen of vragen doe ik deur al dicht. Ik zucht diep.

Waarom moeten ze bij mij komen?

Ik heb te veel aan mijn hoofd. Ali die plots komt, het feest en ook nog deze verslaggever.

Ik pak uit een kastje mijn sigaretten en loop naar boven. Naar mijn kamer. Ik steek hem aan. Dit had ik even nodig. Ik sluit genietend mijn ogen. Ik denk na over alle leuke herringen met mijn vader. De keer dat ik zijn pion doodde in het spel Ludo. Aan de keer toen hij mij tekende- dat super lelijk was- dat ik hem uitlachte in zijn gezicht. De keer dat hij voor mij een ontbijtje maakte voor mijn verjaardag.

Vader waarom bent u toch weg gegaan?

'En hoe gaat het met Mevrouw Khan?', zegt een zware stem. Ali. Ik draai me niet om en neem nog een hijs. 'Goed, totdat jij hier kwam. Trouwens wat doe jij hier? Na vijf jaren?', zeg ik en nu draai ik me wel.

Hij slikt en kijkt naar grond. Het valt nu pas dat hij wat langer uit ziet en wat ouder lijkt. Tuurlijk. Hij is nu drieëntwintig. Ik kijk hem nog eens aan en verlaat het balkon. Nog steeds met een sigaret in mijn hand. Ook al weet ik dat hij al 3 jaar is getrouwd. Met mijn beste vriendin. Zarah. Maar dat laat ik wel voor nu. Ik loop de woonkamer in en zie Zarah. Ze glimlacht naar mij en ik knik. Ik heb deze plek nooit verlaten, maar Ali liet mij in de steek.

Nooit heeft hij mij gebelt.
Nooit heeft hij vertelt hoe het met hem gaat.
Nooit heeft hij mij vertelt dat hij is getrouwd.
Nooit heeft hij mij vertelt dat ze zoontje hebben gekregen.
Nooit.

Als Jake dit niet wist, dan wist ik het niet. Zarah kijkt nu ook naar grond. Mijn broer en zijns vrouw zijn bang van mij? Dat voelt wel goed. En niet zo beetje ook. Grijnzend loop ik naar tuin. Ik ga op een stoel zitten en sluit mijn ogen. Als ik mijn sigaret weggooi. Dan herring ik mij dat ik het feestje nog moet gaan regelen, maar eerst Lucas belken. Hij regelt de dingen van het hotel. Na het gesprek met Lucas zucht ik opgelucht. Alles is prima, nee geweldig. De bezoekers hebben naar hun zin, maar morgen heb ik een belangrijk afspraak dus moet vroeg de deur uit. Als ik mijn telefoon voel trillen neem ik op. Het is mijn tante. Ze wou zeggen dat we een belangrijk bezoeker hebben in het restaurant. Het is broer van vader. Ik zeg dat ik zo aankom en hang op. Ik loop de woonkamer in en zie mijn broer en zijn vrouw met een klein kindje in hun handen.

'Hé waar ga jij naar toe?', vraagt Ali.

Ik negeer zijn vraag en roep een bediende. Ze komt met knikkende benen naar mij toe. Van binnen grijnst Hussain.

'Geef de gasten wat ze willen. Ik ga, wees voorzichtig met het huis', zeg ik tegen de bediende.

Ze knikt en kijkt naar beneden. Ik pak mijn laptop en doe snel mijn schoenen-die netjes in het schoenen rekje stonden-aan. En trek nog een jas en een sjaal, want het sneeuwt buiten, niet dat ik het niet fijn vindt. Dat zeker niet, maar ik wil geen ijsje worden, snap je? Dan stap ik het huis uit.

Oeps, sorry. Ik heb dit te vaak gezegd in dit boek, maar het spijt me. Echt. Voor de mensen die niet door hebben waar ik het over heb. Ik heb laat gepubliceerd. Oeps? Maar ik meer hoofdstukken bij gemaakt en er komen meer! Als ik meer inspiratie heb, maar nu heb ik er in totaal 7! Maar ik ga voordat dit stukje te lang wordt. Doeg!

(Sorry voor fouten)