AYLA

Hoofdstuk 20-'U weet dat ik niet te-', zei ik.

Zelfs naar me dood zal ik niet rusten totdat hij zijn zin niet krijgt. En dat meen ik...

Twee weken later...

{Ali}
Ik stond stil bij een grote villa. Ik belde aan, niemand deed open. Ik pakte mijn sleutels, met behulp van de sleutels deed ik de deur open. 'Ik ben thuis!', riep ik door mijn huis. Ik hoorde niemand iets terug schreeuwen. Ik zuchtte. Één pluspunt Ayla is uit het ziekenhuis. Gelukkig! Maar ik heb honger. Ik deed snel mijn jas en schoenen uit. Ik pakte rijst die lag in de koelkast. Op de koelkast zat een papiertje. Nee een briefje. Ik las het en kwam der achter dat tante ergens heen is. Ik moest haar bellen als ik huis ben. Maar eerst eten! Ik pakte het bord met lekkere rijst en at het al snel op. Ik legde het bord op de aanrecht en pakte mijn telefoon. Ik scrollen door mijn contacten. Tante, Tante, ah! Daar heb je het al. Ik klikte op de groene icoontje.

'Aslam u aleikum', zei ik.
'Walekum assalam', zei mijn tante.
'Heb je al gegeten?', zei ze.
'Ja', zei ik half gapend.
'Ga, maar slapen, oké?', zei ze.
'Ja, is goed', zei ik.
'Ik heb sleutels dan hoef je de deur niet open de doen', zei ze.
'Tante waar bent u?', vroeg ik.
'O het is een verrassing!', zei ze opgewonden.
'U weet dat ik niet te-', zei ik.
Ze onderbrak me en zei:'Allah hafiz!'. Dan hing ze op.

Ik liep mijn kamer in. Deed mijn thuis kleren aan, dat bestaat uit een grijze jogging broek en een losse witte T-shirt. Ik plofte op mijn bed en maakte me lekker warm, ik viel snel al in slaap. Na een tijdje werd ik wakker, want ik hoorde iemand aan de voordeur rammen. Ik gaapte en stond op, ik deed wat strek oefeningen. Ik deed mijn slippers aan, pakte mijn telefoon. Ik keek hoe laat het was, het is vier uur middags. Ik heb twee uren geslapen! Ik hoorde weer een deur die ging rammen. Hebben ze haast ofzo?! Ik liep naar de voordeur en keek in het deurgaatje. Tante.

Ik deed de deur open, ze zei:'Aslam u aleikum'.
'Walekum assalam', zei ik.
Ze schrok en zei:'Sorry, heb ik je wakker gemaakt?'.
'Ja, maar het is niet erg', zei ik.
'Oo sorry, maar ik iemand voor je!', zei ze. Ik trok vragend mijn wenkbrauw omhoog.
Ze grinnikte en zei:'Kom maar!'.

Ik keek naar de deur en ik hoorde zware voetstappen. Hé wacht, is het, nee dat kan niet, hij zit in Azië, dan kan hij toch niet zijn... Ik keek naar de deur. Mijn gedachtes hadden gelijk, het is hij. Mijn ogen werden groter, mijn eigen vader is er. Mijn zijn mooie zwarte baard en diepe grijze ogen. Ik rende naar hem toe en hij liet zijn tas vallen op de grond. Hij wijde zijn armen open. Ik glimlachte en knuffelde hem, en hij terug. Mijn dag kan niet meer stuk. Mijn vader is terug gekomen, hij is terug gekomen en maakt alles weer als vroeger. Zo is mijn vader, ook al zat hij in gevangenis. Hij zat daar 10 jaar lang! Ik heb hem zo erg gemist! Ik kreeg tranen in mijn ogen over de dag toen mijn vader door de mannen naar de gevangenis is toe getrokken.

'Ali let goed op jezelf! Maak van jezelf een groter jongen! Bewijs dat jij de zoon van Idrees Khan ben!', riep vader.
'Zal ik doen vader', riep ik met tranen in mijn ogen. Ik zag dat hij een auto werd in gegooid. De auto reed de straat uit. Ik zal hem nooit meer zien dacht ik.

Mijn vader wekte uit mijn gedachten. 'Hé jongen van me'. Hij veegde mijn tranen weg. Hij glimlachte, zei in mijn oor:'Hé je bent toch geen meisje! Kom op heeft je tante je zo opgevoed!'. Ik lachte.
'Nee hoor ik ben blij dat ze mij heeft opgevoed', zei ik.

Hij knikte en gaf me weer een knuffel, hij drukte mij tegen hem aan en liet mijn ogen dicht vallen. Ik voelde me veilig met mijn vader erbij. Ik wou dat deze moment voor altijd zou blijven en geen einde zou hebben. 'Ik wil dit schattige momentje niet verpesten, maar ik denk dat je vader even rust nodig heeft', zei mijn tante. 'Als ik mijn zoon al zie heb ik al rust', zei mijn vader met een zware stem. Ik glimlachte en verbrak de knuffel, ik zei:'Ja, maar u heeft zeker ook nog honger!'. Hij lachte, man ik heb die lach zo lang niet gehoord.

Hoi! Heb je genoten van dit hoofdstuk? Ik vind dit hoofdstuk wel schattig! Ali zijn vader is terug en Ayla is al thuis! Ze ligt niet meer in dat lelijke ziekenhuisbed. 😂😂 Ik vind zelf dat veel is gebeurt in deze hoofdstuk! Maar ik zie jullie in het volgende hoofdstuk! Het spijt mij als er fouten inzitten. Doei!