Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

25. Onslaught

Όπως λέει και ο τίτλος θα υπάρχει μια σκηνή βίας στο τέλος αλλά όχι και τόσο εικονική. Δεν την έχω ξεχωρίσει αλλά δεν είναι και μεγάλο το θέμα απλά το λέω από τώρα.

----------------------- Damian -------------------------

"Damian? Ακούς? Που χάνεσαι συνέχεια σήμερα δεν έχεις ακούσει λέξη από όσα είπα". Γύρισα αυτόματα το κεφάλι μου προς την Belle η οποία κουνούσε το χέρι της μπροστά στα μάτια μου για να μου τραβήξει την προσοχή. Είχε μια έκφραση που έδειχνε την ανησυχία της αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Είχα χάσει τίποτα σημαντικό? "Όχι ακούω, έλεγες κάτι για τα μαλλιά σου, ρωτούσες αν θα έδειχναν ωραία". Για την ακρίβεια δεν ήμουν εντελώς σίγουρος αν αυτό ήταν που έλεγε αλλά αυτό θυμόμουν από όσα έτυχε να ακούσω. Με κοιτούσε περίεργα σαν να βρισκόμουν σε μια καρέκλα και να με ανέκριναν, και το φως ήταν τα μάτια της.

"Σε ρωτούσα αν θα έδειχνα πιο ωραία αν έκοβα τα μαλλιά μου τελείως και εσύ κουνούσες το κεφάλι σου λέγοντας ναι. Κανένας δεν θα το έλεγε αυτό σε κάποιον αν πρόσεχε κανονικά". Αυτό έλεγε? Όλο αυτό ήταν μια ερώτηση παγίδα για να δει αν πρόσεξα τι μου έλεγε? Είχα πέσει μέσα αλλά η απάντηση μου ήταν λάθος τελικά. Γιατί δεν προσέχω τίποτα όμως? Το μόνο που τραβούσε την προσοχή μου ήταν το ρολόι που έλεγε 13:30, και δεν είχα καν να κάνω κάτι τώρα. Για κάποιον λόγο όμως ένιωθα πως είχα να κάνω κάτι σε λίγο.
"Δεν πρόκειται να καταφέρω να το μπαλώσω αυτό έτσι"? Τα μάτια της ήταν ανελέητα και το ίδιο και η έκφραση της και ήμουν σίγουρος πως αυτό δεν θα τελείωνε καλά για μένα. Κοίταξα γύρω μου για βοήθεια αλλά κανένας δεν φαινόταν να είχε την διάθεση. Βασικά όλοι έδειχναν να είναι με την Belle και αυτό ήταν λίγο βάρβαρο εκ μέρους τους. Εντάξει άσε τους γονείς μου και την Beth, αυτοί θα ήταν σίγουρα με το μέρος της Belle, αλλά και ο ίδιος μου ο αδερφός είχε πάρει το μέρος της... Όχι πως τον κατηγορώ κιόλας.

"Γιατί αποσπάσαι τόσο εύκολα σήμερα, δεν σε έχω δει ποτέ έτσι". Δεν μου αποσπούσε τίποτα την προσοχή, απλά σκεφτόμουν κάτι άλλο, μόνο που δεν ήξερα τι. Τους κοίταξα όλους μπερδεμένος μπας και καταλάβω ποιο ήταν το θέμα εδώ πέρα αλλά εκείνη τη στιγμή μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου. Είχα κάπου να πάω αυτή τη στιγμή, έπρεπε να είμαι κάπου μέχρι τις δυο σήμερα και δεν είχα ξεκινήσει καν. Άσε που δεν θυμόμουν που ακριβώς ήταν το μέρος και αυτό το έκανε ακόμα πιο περίπλοκο. Σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα προς την πόρτα για να βάλω παπούτσια και να φύγω. "Μόλις θυμήθηκα ότι έχω να πάω κάπου, θα γυρίσω σε καμιά ώρα".