Chapter 24 - Unexpected

2K 69 1
                                    

First thing I did when I woke up was check my phone for any more messages. When I got none alam kong tulog pa si Eris. So nagprepare muna ako bago ko gawin ang mission kong gisingin siya.

He needed sleep so I don't get why he insisted on this. Anyway si Cole ang nagpapasok sa akin sa kwarto nila bago siya umalis.

Saturday classes is such a bummer!

Nahihimbing pa si Eris and I noticed that he had a rough night based on his clothes na hindi man lang niya naligpit bago matulog.

"Eris!" Tinapik ko siya at hindi niya ako pinansin.

Tinapik ko siya ulit pero mas malakas at niyugyog ko na siya nung hindi pa rin siya dumilat.

That's when things got awkward. He pulled me by my arm and trapped me. He hovered above me and not giving me any space to move.

He even had my arms pinned to the bed. I kept trashing and kicking. He only held me tighter at my protest.

"Stop." He said. His voice hoarse from sleep.

Agad akong napahinto not because he said so but because his face was inly inches from me and one wrong move would made me kiss him.

And I almost almost reach up because his red lips looks inviting. Makes me want to kiss him. Almost.

"Let go." Was my reply.

He slowly let me go. I raised my hand to push him off the bed but he was faster. He caught my hand and turned us around so now I hovered above him.

Hindi ako gumalaw dahil dikit na dikit ang katawan ko sa kanya. His hand is on my back pressing and the other on my neck.

I can only move my mouth without causing any more trouble. "Akala ko ba tuloy tayo?" I said quietly.

"Later." Inaantok na sabi niya.

"Mm, okay." When I started to get up he pressed harder.

Wala na akong masabi dahil lumilipad ang utak ko at hindi ako makapag isip ng maayos pag sobrang lapit ko sa kanya.

"Later." Ulit niya.

He buried his face on the crook of my neck and my eyes widen. Nananaginip ba 'to? Pag sinampal ko ba siya magagalit siya? I remember when I pushed him off the bed and heard his colorful curses.

And why am I the only one who's feeling uncomfortable in our position? Nararamdaman ko na natutulog na siya dahil unti unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin at nang dahan dahan na rin akong umalis without touching him.

Nilingon ko siya ng isang beses bago ako tuluyan makalabas ng unit niya. He is really sleeping! Gisingin pala ha!

I felt my face heating and I just want to hide and disappear. Seriously, paano ko siya haharapin mamaya..

That just went from awkward to uncomfortable awkward real quick. And very very unexpected. Hindi 'yun kasama sa scenario na naisip ko. I was actually thinking of kicking him out of bed pag hindi siya nagising pero anong nagawa ko? Wala.

Come to think of it, what just happened?

Hindi ko na siya sinubukan ulit gisingin. Nagtext nalang ako na magtext siya pag gising niya.

I went jogging by myself since ang kasama ko nahihimbing pa ang tulog. I just run about five rounds before going back.

Ang boring tumakbo mag isa and to think that I'm looking forward to jog with him.

Jesus! I'm really looking forward with jogging with him every time and that is no lie there.

Bumukas ang pinto ng unit niya bago pa ako makapasok sa unit ko. Nilingon ko siya at nahihiya niya akong tinignan.

"Tutuloy pala ah." Sabi ko.

"Sorry na. Bukas samahan kita. Seryoso na." Sagot niya.

"Maniniwala pa ba ako?" Tanong ko pero nagbibiro lang ako.

He sighed and closed the door behind him. "Kumain ka na? Libre nalang kita ng breakfast."

"Bakit pa ako nagjogging kung kakain rin pala ako."

I said that but all I could think about right now is shower and food. And my stomach grumbled by the mention of food.

"Wag ka na magtampo. Sasamahan naman kita bukas."

"Sunday bukas." Sabi ko.

Bigla siyang napaisip. "Next time then."

Tumango na rin ako dahil mapilit siya at ayaw niya ako pabalikin sa unit ko hanggang hindi ako pumapayag. Malaki ang ngiti niya bago bumalik sa kanila.

"Ginising mo ba ako kanina?" Tanong niya kalagitnaan ng kain namin.

I paused but shrugged nonchalantly. "Oo. Bakit?"

"Parang may naalala lang ako pero akala ko nananaginip lang ako."

Sumubo ako at hindi tumingin sa kanya. "Anong naalala mo?"

Ngumuso siya at parang may gustong itanong pero sa huli ay umiling nalang siya at tapos na ang usapan.

I couldn't just tell him what happened. It's hard to act like normal and all especially when he kept looking at me like that!

Wide eyed and suspiciously. As if I did something wrong. I kept a neutral face and kept eating while ignoring him.

Wala nang nagsalita hanggang sa makabalik kami sa dorm. Parang malalim ang iniisip niya kaya hinayaan ko nalang siya.

I'm not expecting him to be true to his words. To be honest hindi ako nageexpect ng kahit ano pagdating sa kanya so imagine my surprise when he's the one who woke me up the next Saturday.

Halos kakatunog pa lang ng alarm clock ko pero may message na siya na sinabing inaantay na niya ako.

"Good morning." Salubong niya.

"Hindi ka naman masyadong excited? Anong oras ka nagising?" Tanong ko.

"Sabi ko nga sasamahan kita diba? Ano, libre mo breakfast kasi late ka." He grinned and head to the elevator.

We did stretching for a while and he jogged ahead of me sometimes mocking me that I'm too slow. Binilisan ko ang takbo para mabatukan siya at mabilis na tumakbo palayo.

As expected nahabol niya ako. Binagalan ko ang pagtakbo at ganon rin siya so we're side by side now.

I flinched when I felt his fingers on the back of my neck. "Anong ginagawa mo?" Lumayo ako sa kanya.

"Insect." Turo niya.

Insect-- "Oh my God! Tanggalin mo!"

He sighed and flicked it. "There."

Pero imbes na tanggalin ang kamay niya he splayed it on the back of my neck.

A shiver ran down my spine. Pawis ako at pagod pero ang feel lang ng kamay niya ang nararamdaman ko.

Nagkatinginan kami then his gaze lowered to my nose then my lips then slowly up again. He gave a lazy grin. "There." He said again.

"Uh, thanks." Sabi ko at ako na ang lumayo.

I ran as fast as I can to hide the blush or whatever I'm feeling. No, gutom lang ako! There's no butterflies in my stomach. Pag kumain ako mamaya they will be gone.

Umupo kami sa bench para magpahinga konti bago bumalik sa dorm. Inalok niya ako ng tubig pero hindi ko tinanggap.

"Uwi na tayo." Sabi ko at tumayo na.

He grasped my elbow and I turned. "Bakit?"

He opened his mouth to say something but his words failed him so he just shook his head and let go. "Let's go."

Perfect Match (Completed)Where stories live. Discover now