Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Η Ταφη

Μια φωνη ομως με εβγαλε αμεσως απ' αυτη τη σκεψη.

-Ντερεκ! φωναξε η Λιν ενω προσπαθουσε να περπατησει μεσα στις λασπες και την καταρακτοδες βροχη.

Βγηκα απ' τον λακο με δυσκολια και τιναξα το κεφαλι μου.

Σηκωσα το αψυχο σωμα του πατερα μου και με προσοχη το αφησα μεσα στον υποτηθεμενο ταφο.

Για καποιο λογο δεν ειχε αφησει τον εαυτο του να γιατρευτει. Μπορει να μην ηθελε να ζησει ή μπορει απλα να ηξερε οτι ειχε χασει πολυ αιμα και δεν θα τα καταφερνε ακομα κι αν η πληγη επουλωνοταν.

Ηλπιζα να ειναι το δευτερο γιατι δεν θα αντεχα να εχει αυτοκτονησει.

Κοιταξα για μια τελευταια φορα το προσωπο του προσπαθοντας να το κρατησω καλα στη μνημη μου.

Ντερεκ. Υπαρχουν δυο ειδη αρχηγων. Ο πρωτος νοιαζεται μονο για τον εαυτο του και οχι για τον λαο του. Ενω ο δευτερος νοιαζεται για την ευτυχια του λαου του και οχι για τη δικη του. Ποιος απ' αυτους θες να γινεις; Εγω παντως ξερω.

Τα τελευταια του λογια γυρνουσαν ξανα και ξανα μεσα στο κεφαλι μου.

Αρχισα να ριχνω το χωμα απο πανω του μεχρι που εφτασε στο ιδιο επιπεδο με το εδαφος.

Εκλεισα να ματια μου σφιχτα και προσπαθησα να αποτρεψω κι αλλα δακρυα απ το να τρεξουν.

Ενιωσα καποιον να με αγκαλιαζει και τοτε καταλαβα οτι η Λιν με παρακολουθουσε τοση ωρα.

-Ντερεκ. ειπε και με αγκαλιασε πιο σφιχτα.

-Λιν. ειπα και προσπαθησα να καθαρησω το προσωπο μου κανοντας το ομως ακομα χειροτερα.

-Συγγνωμη.

-Γιατι ζητας συγγνωμη, δεν φταις εσυ. ειπα και ενα δακρυ ξεφυγε.

Υπηρχε ησυχια αναμεσα μας για πολλη ωρα.

-Παμε; ειπε τελικα.

-Περιμενε. Ξεχασα κατι.

Περπατησα μεχρι τον ταφο και μαζεψα απο κατω την αρκετα μεγαλη πετρα που ειχα βρει πριν απο ωρα.

Εβγαλα τα νυχια, που ακομα δεν ειχα συνηθησει, και αρχισα να χαραζω πανω στην πετρα.

Αντριου Γκρει
Ο καλυτερος Αρχηγος της αγελης των Γκρει
Και ο καλυτερος πατερας

Γυρισα την πετρα απ' την αλλη και συνεχεισα.

Χαιρομαι πους ξερεις μπαμπα
Ελπιζω να μην σε απογοητευσω
Σ' αγαπω

Ο γιος σου Ντερεκ

Η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω γιατι βγηκε σαν γραμμα, αλλα ελπιζω να το παραλαβει μια μερα.

Σκουπισα τα δακρυα που ειχαν αρχισει να τρεχουν και πλησιασα την Λιν.

Εκεινη με αγκαλιασε και υστερα με επιασε απ' το χερι.

-Παμε. ψυθιρισα και αρχισα να απομακρυνομαι κοιτοντας μια τελευταια φορα πισω.

_____
Παιδια και παλι συγγνωμη, το κεφαλαιο ειναι και μικρο. Επισης θελω να ξερετε πως δεν εχω ιδεα ποτε θα ξανα ανεβασω, μπορει να κανω παλι πανω απο ενα μηνα.

Τουλαχιστον πλησιαζουν τα Χριστουγεννα και θα χουμε λιγες διακοπες.

Αυτα απο εμενα

Και οπως καθε φορα

Μεχρι το επομενο

Τα λεμε