3.2

329 88 12
                                    

Saat sabahın ikisiydi ve bayıma gitmek için ablam bu zamanı seçmişti. Ablam dünden beri endişeli görünüyordu fakat hiç sorgulamadım. Bayımın evine doğru ağır adımlarla ilerlerken bir yandan ablama bayımla nasıl tanıştığımızı anlattım çünkü ablam yol boyunca binlerce bu soruyu sormuştu. 

Kısa bir müddet sonra mavi beyaz çizgili bir evin önünde durmuştuk. Evet burası bayımın eviydi. ''Burası'' dedim gülümseyerek ve ardından kapıyı tıkladım. Ve gördüklerim karşısında afallamıştım....

 İmkansızdı... 

ölü ruhlar müzesiTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon