B E A R -18

20.bölüm İsteme

Rüya'nın ağzından

Hayallerimle beraber kendim de tükeniyordum sanki... Fazla acımasız olan bu hayat beni tükettiyordu.

Umutlar , hayaller , sevinçler hepsi gün geçtikçe bittiyordu.

Telefonumun çalmasıyla son ses açık olan müziği kapadım ve telefonu açtım arayan annemdi.

" kızım" dedi beni bu kadar uzun süre sonra araması şaşırmama neden oldu.

" Efendim." Dedim

" istanbula gelmen gerek." Dedi

" neoldu babama falan birşey mi oldu ." Dedim hemen

" yok yok gelmen gerek sorma birşey ama gel tamam mı ?yarın öğlen burda ol " dedi bu kaçamağın bana da iyi geleceğini düşünerek

" peki " dedim ve kapattım telefonu yatak odasından çıkıp salona geçtim hepsi bir yerlere yatmış kendi halinde takılıyordu saate baktım 10.17 geçiyordu erkendi daha bunlar neden böyle erkenciydi?

" Kızlar  ben ıstanbul gidiyorum bu akşam." Dedim hepsi birden bana odaklandi.

" Sakin olun orangutan gibi bakmayın bana 2 3 günlüğüne ." Dedim

" Bende gelicem ." Dedi Eslem

" Bende " dedi Alya bilgeye baktım

" bende geleyim bari." Dedi hepimiz ıstanbula gidiyorduk ve ben bu ani gidişin nedenini merak ediyorudum.

" Otobüs biletlerini alırım ben akşam 8 'e " dedim ve yatak odasına gittim uyusam iyi olacaktı uyumak çok güzeldi uyumayani sevmeyen var mıydı acaba.

****

Hepimiz otobüsteki yerlerimizi almıştık ben Alyayla oturuyordum Alya herzaman iyi bir yol arkadaşı olmuştur çünkü ben yol sırasında mide bulantısından kaç kez kusmustum alya her seferinde benimle ilgilenirdi haklarını yiyemem diğerleride ilgilenirdi ama beraber kusarak onlar fazla hasastı.

Kafamı Alya'nın omzuna yasladım ve telefonumla oynamaya başladım 5 10dk ya otobüs harakete başlamıştı .

Arkamı döndüm hafif Bilge yusufla konuşuyordu Eslemde elindeki yüzüğe bakıp gülümsüyordu Herkes parmağına bir yüzük takmıştı 1 kaç güne Alyada takardı bu gidişle ben resmen Evde kalmıştım.

" Nasıl bu pijama takımı. " dedi Alya çok tatlı birşeydi.

" Güzel. " dedin kafasını salladı ve telefona geri odaklandı önümde duran televizyonu açtım ve bugün cumaydı güzel bir dizi vardı heyecanla onu izlemeye başladım.

****

Baba evime şöyle bir baktımm ne günler yaşamıştım bu evde ben ilk anne diyişim , ilk baba diyişim , ilk yürümem herşey bu evde gerçekleşmişti gülümsedim özlemiştim....

Hani herkes gibi bende şöyle düşünüyordum ne özliycem be bu evi falan ama öyle olmuyormuş simdi anladım mahallemi bile özlemiştim.

Çocukluğumu özlemiştim resmen .Yavaşça demir kapıyı açtım ve bahçeye girdim burda bizim kızlarla neler yapmıştık abimin şimdi yıpranmıs ama o zamanlar çok güzel masmavi olan salıncaktan hızlı sallıyorum derken beni düşürmesi geldi güldüm ve elim istemsiz kaşımın üstüne gitti ne kanamıştı .

Derin bir nefes alıp zili çaldım  10 15 saniye otomatik kapi açıldı yavaşça ittip kapıyı merdivenleri tırmandım kapini önünde Annemi gördüm gülümseyerek dolu gözleriyle bakıyordu babam onun arkasında gururla bakıyordu kendimle ilk defa gurur duydum...