Unexpected Love Of Yours [COMPLETED]

Chapter Forty-Two

Oh, shit! Ayoko na sanang bigkasin pa ang endearment namin, eh.

"Maiwan na muna kita, Kaye. Just sent my regards to your new admirer, ha?" at kinindatan pa ako ni kuya.

"Teka, kuya sandali!" habol ko sa kanya pero mukhang hindi na niya ako naririnig.

I sighed and smile for a moment. Napatingin ako sa mga flowers na hawak ko. Inaamoy ko pa talaga dahilan upang mapansin ko ang small card sa gilid nito.

I hope you receive these flowers. I hope that I am still in your heart. I hope that you'll be mine again.

I can't even moved when I read the message. It is something that my senses wasn't there. I knew the hand writing. I knew this messaged where coming from. I knew this flowers where coming from.

Gian?

Bigla kong binitawan ang mga flowers at tumakbo ako patungo sa labas ng bahay namin baka maabutan ko pa ang nag-de-deliver sa mga flowers dito sa bahay. Pero I was wrong dahil wala na akong naabutan pa.

Hindi kaya't nagkakamali lang ako sa inakala? Hindi kaya't ang nagbigay ng mga flowers na iyon ay iyong mga old suitors ko na ne-re-reject ko lang? Argh. Kinain na ba ako ng sistema.

Bigla na lang akong nagulantang nang may biglang humigit sa braso ko.

"Hi, architect!" Shemay! It's Jillian. Ginulat ba naman niya ako?

Binatukan ko siya kaagad. Sino ba  ang hindi magugulat, eh bigla na lang siyang sumulpot sa harapan ko.

"Oh, anong ginagawa mo rito?" asik ko sa kanya.

Umiling lang siya at nag-wink, "Ngayon ko na kukunin ang nasabing designs mo, Kayesmile. Atat na atat na kasi ang kaibigan ko, eh. Kailangan na niyang ipatayo ang bahay niya sa province." Jillian said so serious.

Oh, tama rin pala ang doubt ko na mukhang sa isang province nga itatayo ng client ko ang bahay niya.

"Okay, pumasok na lang muna tayo sa loob ng bahay. Gusto mong mag-almusal?" niyaya ko siya. Dahil kapag papasok siya ay isang tasa ng mainit na coffee ang ipapaalmusal ko sa kanya, haha.

"Hindi na, Kaye. Nagmamadali kasi ako. Kasama ko kasi ang tita ko na nasa loob ng van na iyon, oh!" at tinuro niya ang van na nasa di-kalayuan. Oo nga naman pala, okay.

Tumango lang ako at bumalik na ako sa loob ng bahay. Mabigat ang mga paang humakbang ako sa loob.

Nasisiraan na ba ako ng bait? Bakit si Gian kaagad ang pumasok sa isip ko? Tssk. Imposible namang siya nga ang nagbibigay sa mga flowers na iyon.

--

    Ssej Gian Mendoza

Dumating na kami rito sa Batangas, ang lugar kung saan dito ako namulat. Pansamantala muna kaming mananatili ni Jillian sa bahay na nabili ko upang mamonitor ko ang bahay na ipapatayo ko.