Liefde in oorlog

24.

Er gaan weken voorbij. Ik zie Will af en toe eens. Maar meer niet. Er is niets meer gezegd over de hele situatie. We hebben niet meer met elkaar gesproken.

Ik loop door één van de vele gangen van het ziekenhuis, op zoek naar kamer 346. Ik zucht verslagen als ik het na een kwartier zoeken nog steeds niet gevonden heb. Christina zei me extra verbanden te gaan halen in één of andere kamer waar ik nog nooit ben geweest.
Ik voel een hand rond de mijne sluiten en wordt opzij getrokken. Een klein gilletje ontsnapt uit m'n mond. Gedesoriënteerd kijk ik om me heen. Maar voor ik tijd heb om even op adem te komen voel ik 2 lippen op de mijne. Ook een paar handen voel ik op m'n heupen. Ik sluit m'n ogen en kus hem terug.
Onze voorhoofden leunen tegen elkaar, buiten adem kijken we elkaar aan. 'Wa-at was dat?' Fluister ik. 'Ik mis je gewoon zo erg.' Fluistert Will. Sprakeloos staar ik hem aan. Z'n blauwe ogen boren zich in de mijne. 'Ik kan hier gewoon niet langer met leven.' Fluistert hij hopeloos. Hij pakt m'n handen vast. 'Kunnen we dit niet proberen?' 'Will, als mensen me verdenken van vreemdgaan ben ik er geweest.' Fluister ik. Hij zucht verslagen. 'Weet ik.' Hij strijkt een verdwaalde lok achter m'n oor. 'Je bent zo prachtig. En je bent niet van mij, dat is zo oneerlijk.'
Z'n compliment overvalt me. Hij slaat verlegen z'n ogen neer. 'Hè.' Fluister ik. Ik leg m'n hand op z'n wang. 'We hoeven niet perse samen te zijn. Gewoon vrienden is ook prima.'

Vanuit Wills perspectief

Gewoon vrienden. Laat me niet lachen. 'Denk je dat ik daarmee kan leven? Gewoon vrienden? Ik heb de vorige weken steeds de drang gehad om je vast te pakken en te omhelzen, te zoenen. Gewoon vrienden helpt daar niet bij.' Zeg ik boos wordend. 'Het is beter dan niets.' Mompelt ze. Ik zucht. Ze heeft gelijk, het is beter dan haar niet te zien. 'Oké goed, gewoon héle goede vrienden.' Zeg ik lachend. Ze knijpt haar ogen samen en lacht mee. 'Kom, Christina zoekt me waarschijnlijk.' Zegt ze terwijl ze aanstalten maakt op de deur te openen. 'Oh ja, even over dat. Ik heb haar gevraagd om je hier heen te lokken, dus dat is niet nodig.' Haar ogen worden groot. 'Serieus?' Ik lach. 'Ja serieus. Kom we gaan weer aan het werk.' Ik geef haar nog een laatste kus. Met fonkelende ogen volgt ze me mee naar buiten.

Vanuit Julliets perspectief

'Goede vrienden? Komop Julliet, die gast eet je met z'n ogen op.' Ik mep haar op haar schouders. 'Auw!' Roept ze gespeeld gekwetst. 'Eigen schuld.' Ze rolt met haar ogen. 'Nee even serieus, denk je dat hij dat volhoudt? Dat jíj dat volhoudt?' Ik zucht en haal m'n schouders op. 'Geen idee.' Geef ik toe. 'Maar we kunnen het proberen.' 'Wel, veel succes, maar ik moet aan het werk.' 'Werk? Sinds wanneer heb jij werk?' Vraag ik verbaasd. Ze kijkt me trots aan. 'Sinds vorige week. Ik ben secretaresse bij Thomas Moore.' Met grote ogen staat ik haar aan. 'Dé Thomas Moore?' Ze knikt. 'Uhu.' 'Wauw! Wat geweldig! Kom, straks ben je te laat!' Ze geeft me nog snel een kus en loopt de kamer uit.
Wie had dat gedacht, dat Maria nog zou gaan werken. 'Doei Julliet! Oh ja er is post!' Roept Maria voordat ze de deur toe doet. Meteen spring ik op. Post? Misschien iets van Dan of Elisabeth. Sinds die ene nare droom, slaap ik niet meer goed. Ik wil dus echt weten wat er aan de hand is. Ik loop naar de eettafel en zie een stapeltje post liggen. Gretig grijp ik de brieven vast. Niks, niks, niks,... wacht, er zit een uitnodiging voor een huwelijk tussen. Verbaasd scheur ik hem open.

Beste,
Wij nodige u met harte uit voor het huwelijk van Ariana en Louis.

Die had ik niet zien aankomen. Zeker niet na laatst. Mijn afscheid was nu niet zozeer gepast. Maar ze is en blijft een goede vriendin. Ik leg hem opzij en bekijk de brieven verder. Ja! Een brief van Elisabeth!

Hoi Jul!
Alles goed daar?
Even over die droom, maak je geen zorgen! Je droomt waarschijnlijk over mam en pap omdat je hen mist. Wat natuurlijk heel logisch is!
Ik mis je verschrikkelijk! We moeten écht nog eens afspreken, wat natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan hè! Maar ik moet je belangrijk nieuws vertellen! Persoonlijk... Wanneer kan je ergens? Over een maand of 1-2? Neem anders iemand mee! Zie je snel!

Je zus Elisabeth

Dit nieuws verbaast me. Wat zou ze te vertellen hebben? Ik loop naar Dan's bureau en schrijf een brief terug.

Hoi hoi,
Hier alles goed hoor.
Je kan wel eens gelijk hebben! Maar toch... Ik slaap er niet goed door.
Mis jou ook!
En ja ik kan wel eens op bezoek komen, dus houd je agenda maar al vrij! Houd je goed!
Julliet

Dat gedaan beslis ik in bed te kruipen. Ik ben kapot van vandaag. Met al het gedoe met Will enzo... Ik poets m'n tanden en ga slapen.