Liefde in oorlog

3.

Geeuwend word ik wakker. Ik draai me om en zie een leeg bed. Verward stap ik uit bed. 'Dan?' Roep ik. M'n stem weergalmt door het huis. Geen antwoord. 'Dan? Waar ben je?' Bezorgdheid borrelt in me op. Wat is er aan de hand? Ik loop snel de trap af en check alle kamers. Geen spoor van hem te bekennen. Waar is hij? Als ik de hal check merk ik dat z'n schoenen en jas weg zijn. Een zucht ontsnapt uit m'n mond. Hij is waarschijnlijk even naar de bakker. Met een gerust hart maak ik een boterham voor mezelf. Als ik ga zitten zie ik een briefje op tafel liggen.

Liefste JuJu, 
Ik ben al vertrokken, met pijn in m'n hart, omdat ik weet dat je afscheid nemen net zo moeilijk vind als ik. Ik stuur elke maand een deel van m'n salaris, zodat je voor jezelf kunt zorgen.
Ik hou van je, vergeet dat nooit.
Liefs, jou Dan.

P.S. ik kom terug dat beloof ik je, maar verspil je tijd niet door op mij te wachten.

M'n hart stopt. Ik voel niks meer. Er vormen zich tranen in m'n ooghoeken. De letters vervagen voor m'n ogen. Tastend achter me zoek ik een stoel en ga snel zitten. Is hij weggegaan zonder afscheid te nemen? Hoe kan hij me dit aandoen? Woedend gooi ik de brief weg. Meteen pak ik hem terug op. Ik lees hem nog eens. En nog eens. Tot ik hem vanbuiten ken. Met pijn in m'n hart besef ik dat hij niet wilt dat ik op hem wacht. Hoe kan ik nu niét op hem wachten? Hij is mijn man! Natuurlijk ga ik op hem wachten tot hij terug komt. Áls hij al terug komt. Ik schud de tranen weg.
Julliet, dat heeft hij je belooft.