Liefde in oorlog

21.

Vanuit Wills perspectief

De bel gaat. Snel stap ik uit de douche en sla een handdoek om. Druipend en met een bloot bovenlijf doe ik open. Maria staat voor de deur, met grote ogen. 'Hoi.' Zeg ik nonchalant. 'Kan ik je helpen?' Ze knikt wat verward. 'Ik euh, was wat vergeten de vorige keer.' Ik hou de deur verder open zodat ze binnen kan. 'Kom in.' Snel stapt ze me voorbij. Ik grinnik in mezelf. Die reacties krijg ik elke keer. Maria stapt richting de woonkamer. Als ze na een minuut of drie nog niet terug is ga ik even kijken. Maria staat in het midden van de kamer, met haar handen in haar haar. 'Wat zoek je?' Vraag ik. Ze schrikt op. Wat verlegen kijkt ze rond. 'M'n nylonkousen.' Ik knik en help met zoeken. 'Ik denk dat het hier echt niet ligt hoor.' Zeg ik na een tijdje. Ze zucht. 'Dat denk ik ook.' Antwoord ze. 'Wel bedankt voor je hulp, maar ik ga weer eens.' Zegt ze dan. Teleurgesteld kijk ik op. 'Blijf je nog niet even?' Ze lacht een voorzichtig lachje. 'Kan dat dan?' Vraagt ze op een verleidelijke toon. Ik frons en stap naar haar toe. 'Altijd.' Zeg ik zacht. Ik neem haar hoofd tussen m'n handen. Even aarzel ik. Even denk ik aan Julliet. Maar dan kijk ik in Maria's grote blauwe ogen en kus ik haar. Ze kust me terug. Alsof ze eigenlijk hiervoor kwam. Ik wil haar topje uit doen als ze me tegen houdt. 'Dit... Dit kan niet.' Zegt ze zacht. Ik knik en zeg: 'Weet ik, dat maakt het juist zo leuk.' En ik glimlach duivels. Ze helpt me haar topje uitdoen, niet dat ik dat niet alleen kan, maar dat maakt het leuker.

Maria ligt met haar blote rug naar me toe. Zacht ga ik met m'n vingertop over haar ruggengraat. M'n bewegingen gaan over in rondjes. Ik zucht. Maria verdient dit niet, dat ik haar gebruik. Ik ben stapel op Julliet. Dat ik met een andere vrouw vrij verandert dat niet. Kreunend draait ze zich om. Slaperig glimlacht ze naar me. 'Hoi.' Fluistert ze. 'Hoi.' Haar blonde haren liggen in de war, haar ogen staan nieuwsgierig. 'Hoe laat is het?' 'Ongeveer iets na twaalf denk ik.' Haar ogen worden groot. 'Zo laat al? Ik had Julliet belooft om half twaalf thuis te zijn!' Snel staat ze op. 'Ik moet ervandoor Will, ik zie je nog wel.' Met dat gezegd snelt ze de deur uit. Verward blijf ik liggen. Heeft er zonet een meisje míj in de steek gelaten? Meestal ben ik de gene die dat doet. Ook ik sta nu snel op. Ik raap m'n kleren op en ga achter Maria aan. 'Wanneer dan?' Zeg ik nonchalant. Ik kijk toe hoe ze zich snel aankleed. Ze werpt me een boze blik toe. 'Hou op. Je mag blij zijn dat ik überhaupt nog langst kom.' Ik loop naar haar toe. 'Weet ik.' Ik geef haar een kus op haar zachte, volle lippen. Ze glimlacht verlegen. Ik vergezel haar naar de voordeur. 'Tot snel.' Zegt ze en draait zich om. Ik staar haar na. 'Tot snel.'

Vanuit Julliets perspectief

Waar blijft Maria? Ze is al meer dan een uur weg. Net als ik m'n jas wil pakken en naar haar toe wil gaan, gaat de deur open en komt er een verhitte Maria binnen gestapt. 'Sorry sorry sorry!' Roept ze direct. Ze schudt haar jas uit en knuffelt me. 'Voor?' 'Dat ik te laat ben natuurlijk! We gingen samen iets gaan drinken!' Zegt ze verontschuldigend. 'Ohh dat! Helemaal niet erg!' Zeg ik verward. Maria staart me bezorgd aan. 'Alles goed Julliet?' Vraagt ze opeens serieus. Ik zucht. 'Nee...' Ze leidt me naar de woonkamer en duwt me neer. 'Kom maar op.' En ik vertel haar dat Will aanbelde en de brief neerlegde, zonder nog iets te zeggen. Geschokt staart ze me aan. 'Se-rieus?' Stottert ze. Ik knik droevig. Ik haal de brief uit de zak van m'n jurk en geef hem haar.

Liefste Julliet,

Ik weet niet waar ik moet beginnen... Ik ben al heel wat vrienden van me kwijt geraakt. Het gerucht gaat dat de oorlog nog wel even gaat duren. Hier aan het front is het geen pretje, 1 ding verkeerd en je hangt eraan. Het stinkt hier en het stikt van de ratten. We hebben strikte regels, waaronder het slapen en eten. Ik ga je niet alles vertellen, dat is te gruwelijk. Maar het belangrijkste is dat ik nog leef. Wat er veel niet meer kunnen zeggen. En ik ben Adriaan tegen gekomen, ik heb gezorgd dat we samen zitten. Ik moest Maria de groeten doen van hem. Doe je dat? Ik denk dat ik hier ga afronden. Ik hoop snel weer iets van je te horen.

Liefs
Jou Dan