Buzdan Mafya

47. Bölüm

Wp grubundaki Elifciğimin doğum gününe özel bölüm 🎀

🐼

Şimal'in Anlatımından;

Yaşadığım şok, dalgalar hâlinde bütün damarlarımda dolaşıyordu. Nefes alışverişim yok denecek kadar azdı. O az önce ne demişti?

Güçlükle kapının koluna tutundum. Bana teklif ettiği şey iğrençti. Üstelik teklif bile etmemiş, direkt yapacaklarını söylemişti. Kolumu tutup beni kendine çevirdiğinde anında geri çekildim.

"Sen.. senin dediklerini kulağın duyuyor mu?"

Sırtımı kapıya dayadım. Ama şu an tam karşımda duruyordu. İri cüssesi bana nefes almam için bile izin vermiyordu. Bir elimi kapının üzerine koydum. Çaktırmadan açacak ve buradan kaçacaktım. Fakat Hakan bunu erken fark etti ve elini elimin üzerine koydu. O kadar sıkı tutuyordu ki, bir türlü geri çekemiyordum.

"Sende istemiyor musun?"

Dediğinde gözlerimi kapattım. Bu kelimeleri duymak ve hatta şu an onun yüzünü bile görmek istemiyordum. Sırtımı biraz daha kapıya dayadım. Hayalimde bu kapıyı sırtımla ikiye ayırmak ve arkama bile bakmadan buradan kaçmak vardı.

"Kolay değil bir insanın sevgisini her gün nefrete dönüştürmek. Bunu nasıl beceriyorsun?"

Gözlerime baktı. Bir eli yine yanağımdaki yerini alınca, bakışlarından kurtulmak için başımı sağ tarafa çevirdim. Bana dokunsun istemiyordum. Tenimde gezinen parmakları, iğrenç emellerini hatırlatıyordu.

"Sana gerçekten dokunacağımı mı sandın?"

Elini ittirip gözlerine baktım. Yeşil gözleri hiçbir duygu barındırmıyordu. Her zamanki gibi ifadesiz ve bomboş bakışları vücudumu biraz daha ürpertiyordu.

"Bana dokunmana izin vereceğimi mi sandın?"

Dudağında ruhsuz bir gülüş belirdi. Eli yine arsızca yüzümde gezinmeye başladı. Ne kadar geri çekilsem de, inadına daha çok dokunacaktı. Bu yüzden hiçbir tepki vermedim. Onu o kadar iyi tanıyordum ki, en ufak şey de bile vereceği tepkiyi önceden kestirebiliyordum.

"İzin vereceğin zamanlarda gelecek ve inan bana sana sahip olan ilk ve son kişi ben olacağım."

Kendinden emindi. Bende öyle olsun isterdim. Bana sahip olan ilk ve tek insan Hakan olsun isterdim. Peki ya ben, bende ona sahip olabilecek miydim?

"Sana sahip olan ilk ve son kişi olmak isterdim."

Onun aksine hiç de kendimden emin değildim. Saat şu an tam olarak gece yarısını gösteriyordu. Cebimdeki telefon çalmaya başladığında elimi attım. Arayan kişinin Giray olduğunu Hakan da görmüştü. Telefonu elimden çekip aldı. Temelli kapattıktan sonra koltuğun üzerine fırlattı.

"Şu Giray konusunda ciddiyim. Görüşmeyeceksin."

"Senden önce o vardı. Üstelik kimlerle görüşüp görüşmeyeceğime karışamazsın."

Yanaştı... aramızdaki mesafeyi en aza indirecek şekilde yanaştı. Bakışlarımı yere indirdim. Ayakkabılarımız birbirine yapışmış vaziyetteydi. Yüzüne bakamıyordum. Bu yakınlık çok fazlaydı. Kafamı kaldırdığım gibi burun buruna geleceğimizi biliyordum.

"Benden önce olana aşık olabilirdin. Ama yapamadın. Gönlün bana ait ve ben ne dersem o."

Saçlarımı geriye atmış ve her kelimesini kulağıma fısıltı şeklinde söylemişti. Aramızda biraz mesafe olsa cevabını verirdim. O da bunu bildiği için her zaman böyle yakın mesafeden konuşurdu. Cevap vermemem için!