Kasalanan ko to eh..

243 5 4
                                    

[The Lioness' POV]



"Mamamalengke lang ako Zhutem ha? May gusto ka bang ipabili?" Umiling na lang ako. "Oh sige, babalik na lang ako." At umalis na siya.



Grabe wala na ata akong lakas na natitira pa sakin. Buong araw lang akong nakahiga dito as kama ko. Andito nga pala ako as bahay namin. Kaninang tanghali tumawag ako kina mama at sinabing may sakit ako. Mag-isa nanaman ako, nasa business trip nanaman si papa, sa Singapore naman. (_    _) napatingin naman ako as wallpaper ng phone ko.



"Ahh~ miss na kita.." Sigurado may praktis pa to ngayon. Naramdaman ko namang nag-iinit lang mukha ko.



"Mahal kita, Zhutem.."



Shems, di ko talaga inaasahan yon. Nung sinabi niya yun, parang naramdaman kong tumaas yung temperatura ko Maya nagpalipas ako ng gabi don  talks bumalik na din dito. Tsk, nagi-guilty tuloy ako. Hinde ako nakapag 'I-love-you-too'. Feeling ko tuloy nagtampo siya or what.



Patuloy lang ako as pagsisi as sarili ko as hinde pagresponse as confession ni Den. "Dalawin kaya niya ako? *binatukan sarili* bagtit ka Zhutem. Hinde nga niya alam na may sakit ka eh. Ilusyonada ka talaga." [Bagtit = Baliw]



Napalingat ako as balkonahe nitong kwarto ko at nagitla Nung nakita lang image ni Den na kumakaway sakin.



Sinampal-sampal ko lang sarili ko. "Zhutem, nasa practice siya! Nagi-ilusyon nanaman ako!"



"*binuksan yung glass door* Zhutem!"



"Hala! Grabeng pagi-ilusyon yon Zhutem ha!" Tapos any kinusot-kusot ko young tenga ko.



Inalis niya lang pagkakakusot ko sea tenga ko. "Huy! Andito talaga ko! Hahahahaha.."



"Huh? Talaga? *kinapa-kapa si Den* Hinde kita ilusyon?"



Tinignan niya ko ng legendary look niya. "So nagi-ilusyon ka pala pag may sakit ka? Hahahahaha.. Sabihin no lang kung nami-miss no ko Ma."



Bigla namang naglue lang mga tingin namin at tila bumilis lang tibok ng puso ko kaya ako ang unang umiwas ng tingin.

TLTL Book 2: She Tamed the LionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon