Kendin olabilecek misin? Sadece ve sadece kendin. Saf yalın doğduğun halin. Kabul etmekten korktuğun. Belki utandığın. Kendine bile göstermek istemediğin... Esas KENDiN olabilecek misin? Bu hikayede anlatılmaya çalışılan bu.... O anlaşılamayanın şii...
Bizi tamamlayabilecek en hakiki tek şey belki, bir çocuğumuzun olması. Ama tam, oldu, derken biz. Sonra, o da kardeşsiz kalır. Anasız babasız terkedip gider bizi. Yine herkes yapayalnız... Yine sadece Tanrı... O kalır sığınabileceğimiz.
~~~
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ömer'in annesi cenazede, Mert'e sarılıp öyle ağlamış ki.... Sen de benim oğlumsun. Çünkü Ömer kokuyorsun, demiş. Yaşadığı acıyı hangi koku dindirebilir? Keşke ben de Ömer'in önüne atlasaydım.
O hain kurşun benim canımı alsaydı. Çünkü razı değilim ben bu hayattan. Evet şimdiye kadar açıkça söyleyemedim. Kendime bile itiraf edemiyorum. Ömer öldü!!! Ambulansa bindirdiklerinde çoktan ölmüş bile.
Masumiyet yok artık benim için dünyada. Hayatımda hiç cenazeye gitmedim. Ota boka ağlayan manyak bir çocuk olduğumdan herhalde, annem uzak tuttu beni oralardan. Ömer'in cenazesine de gidemedim...
Gitseydim eğer... Mezara onun yanına yatardım. Ona sarılırdım sıkı sıkı. Sen çok güzelsin, ölemezsin, derdim. Öleceksen birlikte ölelim, derdim. Sarılalım birbirimize, derdim. Sarılmak sevdiğin birine... Beşeri insan yapar, derdim.
Bütün dertlerden tasalardan ari kılar, derdim. Senin artık derdin tasan kalmadı ama değil mi? Baban sana hiç sarılmadı mı? Diye sorardım ona. Ne çirkin baban var, derdim. Şimdi o güzel oğlu yok ya. Öldü o artık.
Ama sen yaşıyorsun, derdim. Güzellik ölmez, o sonsuzlukta ölümsüzdür. O içimizdeki tek umuttur. Gelecek güzel oğullardır, kızlardır... Hayat, güzellikleri neden alıyor bizden? Ömer yokken, çirkin herkes artık...
Ben de çirkinim, bakamıyorum aynalara. O günden sonra, kimseyi istemedim yanımda. İçimden de olsa bağırdım herkese. Küfür ettim. Uzaklaştırdım benden. Kendim olabilecek miyim tekrar? Bilemedim.
Yalnız kalmak istedim. Acı çekmek istedim. O acılar içinde ölmek istedim. Duvarlar ördüm çevreme. Çin seddi inşa ettim kimse giremesin diye içime. Bana söylenenleri duymadım. Konuşmadım da kimseyle.
Kafede kalmaya devam ettim. Suç mahallinde kaldım bir başıma. Raskolnikov ben miyim bu romanda. O günden sonra, bir daha Mert hiç gelmedi kafeye. Birkaç defa aradı. Açamadım telefonu. Ne diyecektim açsam?
Kucağında öldü kınalı kuzusu. Hem de onun için. Birşey yapamadı. Birşey yapamamak öldürür Mert'i. Ben ölen Mertime kıyamam. Bakamam yüzüne. Duyamam sesini. Buğra'nın telefonlarını da açmadım. Okulda zorunlu gördüm tabi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
