Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Δεν Καταλαβε

Ο τυπος πατησε τη σκανδαλη και το βελος αρχισε να κατευθυνεται προς το μερος μου.

Εκλεισα σφηχτα τα ματια μου και περιμενα το τελος μου να ερθει.

Σκεψεις Ντερεκ

Και απλως καθομαι και κοιταζω τον τυπο να βαζει το βελος στην βαλιστρα, να οπλιζει και να στοχευει την Λιν.

Προσπαθω να κουνηθω αλλα ειναι σαν ολοι οι μυες μου να εχουν παραλυσει.

Σαν το βελος να ειχε δηλητηριο.

Και ετσι,

Απλα,

Τον βλεπω.

Να πιεζει την σκανδαλη.

Και βλεπω την Λιν.

Να σφιγγει τα ματια.

Ξερωντας πως το τελος πλησιαζει.

Και εγω;

Να μην μπορω να κανω τιποτα, για να το σταματησω.

Και αναρωτιεμαι;

Ποιος ειναι ο σκοπος, αυτου του ανθρωπου.

Μολις τωρα μας ειπε οτι η οικογενεια του πεθανε.

Χειροτερα.

Σκοτωθηκε.

Και τι κανει για αυτο;

Παιρνει εκδικηση.

Ομως δεν σκεφτηκε την αποφαση του.

Ουτε ενα δευτερολεπτο.

Γιατι αν ειχε κατσει να σκεφτει,

Θα καταλαβαινε.

Θα καταλαβαινε οτι και εμεις,

Τα τερατα,

Οπως μας αποκαλεσε,

Εχουμε κι εμεις οικογενειες.

Θα καταλαβαινε τον πονο,

Που θα νιωσουν και θα νιωθουν,

Οι δικοι μας,

Μετα τον θανατο μας.

Θα καταλαβαινε τον πονο,

Που θα νιωσουμε και θα νιωθουμε

Εμεις

Με την απωλεια των δικων μας.

Ομως δεν σκεφτηκε, δεν καταλαβε.

Και τωρα βλεπω το βελος

Να ταξιδευει,

Προς το μονο ατομο

Που δεν θα αντεχα

Στιγμη μακρια του.

Δεν θα αντεχα στιγμη

Να ξερω

Οτι θα εχει χαθει,

Οτι δεν θα ειναι διπλα μου,

Δεν θα ειναι κοντα μου.

Και δεν θα μπορω

Απλα

Να την αγκαλιασω,

Δεν θα μπορω

Να την φιλησω,

Να της χαμογελασω,

Να της πω ενα Σ' Αγαπω.

Και μεσα μου

Απλα,

Ελπιζω,

Προσευχομαι

Να γινει κατι

Και ολα αυτα

Απλα,

Να αλλαξουν.