Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 25

Starend naar mijn kleurloze gelaatsuitdrukking, bleef ik dromerig in de spiegel kijken.
In een moment van bezinning, legde ik symbolisch m'n rechterhand op mijn buik.
Was ik zwanger?......
Die wetenschap overviel mij, en toch kreeg ik er een geborgen gevoel bij.......

Aan de ene kant hadden Dries en ik al bewust een tweede kind gepland, maar een klein percentage van mijn intuïtie, gaf mij aan dat het nu best veel van mij zou vergen.
Ik zat nog steeds in een tyfoon van huwelijksperikelen.

Op dat soort momenten kan een zwangerschap de redding of juist de teloorgang van een relatie worden.
Vér weg,.....nog soezerig in gedachten, had ik niet eens door dat Dries inmiddels de bakamer in was gelopen......

Beschermend kwam hij achter mij staan en sloeg zijn arm om mijn middel.....
"Ben je niet lekker?, vroeg hij bezorgd.
Op dat moment zette hij mij onbewust vóór het blok.
Moest ik nu al mijn vermoedens met hem delen?....Of gewoon afwachten om vals alarm te vermijden?...

Dries kennende zou dan in zijn euforische blijdschap, mij overdreven gaan afschermen.
Toen ik zwanger was van Imane, was hij uit angst voor een eventuele miskraam, zo overdreven beschermend, dat ik géén kant op kon.

Ondanks dat hij alles voor me deed en mij liefdevol verzorgde, kreeg ik het in de vijfde maand van mijn zwangerschap, behoorlijk benauwd van hem.
Ik kon geen stap verzetten, of hij probeerde mij te begeleiden.

Zo moch ik géén auto meer van hem rijden, en ging hij ruim anderhalf uur, met plankgas richting het zuiden, om de ouderwetse Zeeuwse bolusen te kopen, waar ik zo eindeloos naar smachte.

We bleven doelloos aan elkaar gestrengeld in de badkamer spiegel kijken........
"Mischien hadden die gasten van de slagerij, Zahira hondenvlees, in plaats van lamsvlees meegegeven!,
'Wie weet ben je daar wel ziek van geworden!, fluisterde hij nuchter in mijn oor.....

Ik keek hem verbaasd aan...Serieus?!.....
'Ewa,..niets nieuws onder de hete zon hier in Marokko!, vorige keer zagen Mounir en ik, een man met een dode ezel, richting de abattoir zeulen!
Sommigen restauranteigenaar's doen hier de raarste dingen voor geld!, riep hij.

Ik schoot keihard in de lach, terwijl hij mij daarop voorzichtig begon uit te kleden.
Ik draaide me om en keek hem diep in de ogen aan.
Die prozaïsche blik van hem, en zijn ontembare lust naar vurige passie en sexappeal, waren de kenmerken, die mij altijd weer, ongeacht mijn bui bekoorden...

"Wat denk jij?, riep hij bevattelijk......."Ben je nou wel of niet zwanger?!
Ik schrok en keek hem verbluft aan.....
Hoe komt hij er zo op?.........
"Tja.....Behalve tijdens Imane's zwangerschap, heb je ik jou praktisch nooit acuut zien braken!, lachte hij.

Ik kon ook nooit iets 'geheim' houden voor hem.
Zo wist hij mijn menstruatiecyclus, verstopte hij mijn anticonceptiepil, telde hij de vruchtbare dagen, en wist hij mijn maandelijkse pms buien te vermijden.....

Mijn moeder zei altijd dat sommigen mannen, tegenwoordig veel meer betrokken waren bij het lichaamsbeeld van hun vrouw.
Als ik bij haar ging klagen over Dries's bezorgde bemoeizucht, dan wuifde ze het altijd weg.
"Wees blij dat jouw man zo begaan met je is!, sommigen mannen weten niet eens, waar de geboortevlek van hun echtgenotes zit!

Ik probeerde dries uit te leggen dat ik mischien kortdurend overtijd kon zijn.
Het kon zomaar zijn dat mijn menstruatiecyclus, sinds de vakantie in Marokko ontregeld was.
Soms kan een klimaatverandering of stress ook de cyclus verwaren.

"Noem het toeval, maar ik voel het gewoon als mijn vrouw zwanger is , riep hij zelfverzekerd, terwijl hij mij optilde en meedroeg naar de slaapkamer.

De volgende ochtend was het lang stil in huis.....
Iedereen lag nog uit te slapen na de late barbecue avond.
Terwijl Dries zachtjes mijn buik kuste, hoorde we een bekende stem beneden.
"Ewa....Zijn er nog leipe mocro flavours in the house?!?....