Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 4

Dries pakte me plotseling stevig beet en haalde mij in lutele seconden uit de deprimerende gedachten die elke vrouw zichzelf soms irrationeel aanpraat in de trant van,.."Stel dat dat mijn man vreemdgaat?!....

"Nadia?,..."Denk je nou echt dat ik heimelijk vóór een andere vrouw zou vallen, en alles wat ik met jou heb op 't spel zou zetten?!.....
Het anwoord wist ik diep van binnen al. Mijn intuïtie gaf mij op dát moment géén enkele allarmerend herkenbare gevoel die een bedrogen echtgenote zou moeten aanvoelen.

Om compleet eerlijk tegen mijn man te blijven en onze openlijke communicatieve huwelijk niet te benadelen vóór een éénzijdig roddeltje van onze praatgrage schoonzus, besloot ik om Dries het voordeel van de twijfel te geven.

Vluchtig moest ik denken aan wat mijn moeder altijd vertelde over de geruchten van bedrog. Volgens haar had je altijd twee scenario's bij zo'n desbetreffende roddel.

Het eerste was de echtgenote die alles vóór zoete koek aannam, en al bij voorbaat de echtgenoot veroordeelde, zonder enig tastbaar bewijs.

De tweede type echtgenote was de vrouw die in 1e instantie eerst haar man eerlijkheidshalve ondervroeg zónder bij voorbaat vingers te wijzen.

Het verschil en de clue was dat de eerste type vrouw teveel naar de fluisteringen van de shaytaan luisterde, met als gevolg dat ze ondoordacht haar huwelijk op het spel zette, waardoor ze alles kwijt kon raken na aanleiding van één simpele gerucht........

Met andere woorden....Een vrouw moet zeker van haar zaak zijn alvorens ze in paniek onrechtvaardig vingers begint wijzen.

Elk gerucht over ontrouw is en blijft een beproeving. Het kan op waarheid of op een gerucht gebaseerd zijn.
De keus om het naast je neer te leggen of om het tot op de bodem uit te zoeken, ligt simpelweg in jouw eigen vermogen van acceptatie en handelen.

Men dient daarbij ten alle tijden zijn reactie op wijsheid en zelfverzekerdheid te baseren, en zéér zeker niet op de paniek die anderen doelgericht in diens hoofd trachten te veroorzaken.

We bleven nog zeker tot middernacht loungend op onze bank filosoferen over de geruchten en de waarde ván het huwelijk en het onvoorwaardelijke wederzijds vertrouwen in elkaar.

Er zijn dáárvoor helaas géén garanties. Elk willekeurig echtpaar zal het moeten doen met de beloftes en plechtigheid die ze elkander hebben gegeven.

Één ding is zeker...Zolang je als echtpaar één lijn trekt en jullie huwelijk niet blootstelt aan scherpe tongen of jaloerse WesWes pogingen om die verbondenheid te ontbinden.

Dan heb je eigenlijk al bij voorbaat de destructieve  pogingen van de shaytaan weten te ondermijnen. Soort van 1-0 op je huwelijkse beproevingen.

De volgende ochtend togen Dries en ik trots én herboren als één team samen met onze dochter Imane op weg naar haar 1e wendag op de peuterspeelzaal.

Met haar ingebouwde spontaniteit had Imane gek genoeg alleen maar oog vóór haar nieuwe mede klasgenoten.

Ze huilde géén enkel moment, en toen Dries en ik afscheid mochten nemen, gaf ze geen kick wat betreft de heimwee issues van alle peuters die voor het eerst naar school gaan.

Nadat we samen bij de brasserie in de stad hadden ontbeten, zette Dries mij thuis af en reed vervolgens naar zijn werk.

Het was mijn vrije dag en ik had al een aantal hoognodig bedachte huishoudelijke taken op mijn 'To do list' gepland voor die bewuste dag.

Buiten het feit dat ik op dat soort dagen nóóit werkgerelateerde taken ondernam, besloot ik om alvorens die saaie huishoudelijke klussen te starten, even mijn werkmail te checken.