Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 21

Ritmisch galmde de opzwepende 'L Algérino ringtone van Dries zijn gsm.....
Weer een nieuwe kans om zijn verborgen liefdes verleden te ontcijferen.....
Het moment deed zich voor.
Ik raakte de toets bijna met
trillende vingers aan......

Maar een gemixte gevoel van nieuwsgierigheid en de angst om achter de naakte waarheid te komen, overmande mij compleet.
Zijn mobieltje oefende een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij.

In een helder moment kon ik nog net op tijd uit de rad van verleidingen stappen.
Ik besloot bewust om de gsm niet meer op te pakken.
Was ik mischien bang dat Dries erachter zou komen dat ik zijn gsm in handen had?
Of nog erger,...Dat ik na ons gesprek van gisteren, weer met zijn ex verloofde bezig was?

En toch.....Klopte er iets niet....
Waarom noemt ze hem liefkozend 'inoe'?.....
En waarom staat ze nog steeds in zijn telefoonlijst?
Op deze vragen kon alléén Dries mij een duidelijk antwoord geven.

Nadat ik de gsm onaangeroerd teruglegde, keek Ramona mij hoofdschuddend aan.
Ze had dezelfde teleurstellende blik als de profvoetballers van het oranje elftal, waneer hun sterspeler een doelpunt verknalde.
Ik had doelbewust de belangrijkste 'penalty' gemist.....

Ik weigerde mezelf te verlagen, en in een positie te wringen, waardoor Malika de kans kreeg, om mij verder de grond in te trappen.
Immers....Zodra ik met haar in gesprek zou gaan, kon ze mij van alles op de mouw spelden.
Het zou hoe dan ook, haar eenzijdige versie van het verhaal blijven.

Dries is mijn man en hij is mij op z'n minst een verklaring verschuldigd.
Als Malika hem inderdaad 'koud' laat, dan is het toelichten van deze mysterie, een peulenschil voor hem.

Ramona beaamde dat, als hij echt niets te verbergen had, het vóór hem geen moeite zou kosten om helderheid te verschaffen.
Ik besloot de gsm weer terug te brengen naar de slaapkamer.
Nadat ik een paar screenshots van Malika's kwijlende 'inoe' berichten had genomen, schoof ik de gsm netjes terug onder de kussen.
Alsof er niets gebeurd was......

Vanaf nu ga ik het anders spelen. Ik besloot om alles even op zijn beloop te laten.
Eén ding was duidelijk,....Sinds we in Marokko waren word mijn huwelijk met Dries, flink op de proef gesteld.

Of het nou mijn gedachten waren, of de fluisteringen van de shaytan, ik moest er ver boven blijven staan.
De waarheid komt hoe dan ook vanzelf boven water.

Toen ik naar beneden liep, zag ik Dries en Mounir binnenkomen.
Mounir was zichtbaar gepikeerd omdat hij volgens de Marokkaanse wetgeving, Latifa tot na hun officiële scheiding moest onderhouden.

Niets nieuws onder de zon, voor onze hernieuwde Marokkaanse scheidingswet. maar voor Mounir één grote nekslag.....
De nieuwe onbevooroordeelde wet viel gunstiger vóór de vaak, onterecht verworpen vrouwen na een scheiding.
'Alsof ze mij niet genoeg heeft kaalgeplukt, door mijn bankrekening te plunderen!, brieste hij.

'Bléghh!...Wat ben jij toch een softie!, spuwde Ramona.
'Dat gedrocht heeft je precies waar ze je hebben wil!
Fictief zit ze met d'r grote gierige 'ass' op je kop, en jij vangt nog gewillig haar uitwerpselen op!, riep Ramona grillig naar Mounir.

Ondanks haar soms tenenkrommend grove uitlatingen, had ik ergens wel een bewondering voor Ramona's directe expressie.
Ik was zelf altijd te voorzichtig om in één keer mijn gal te spuwen.

In de Marokkaanse cultuur leerden we vroeger om discussie te vermijden, en uit respect geen weerwoord te geven.
Prima gedachtengoed, maar het verschil tussen debatteren en het kaas van je brood laten eten werd niet goed onderbouwd.

Later in de mondige westerse maatschappij, resulteerde dat in een 1e generatie jonge mgharba's, die met moeite hun ziel konden blootstellen.
Als men dan éindelijk de moed bij elkaar had geraapt, was de kans groot dat men tijdens zo'n confrontatie, moeizaam van zich afbeet.