Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 12

Latifa heeft een miskraam gehad, en weigerde pertinent alle hulpaanbod van mijn schoonouders.
Ze had zich inmiddels opgesloten in haar kamer, en was onwrikbaar.
Dries had zijn bezorgde moeder beloofd om direct langs te komen.
Volgens Dries was Mounir inmiddels ook onderweg naar het huis van hun ouders.

Op dat moment bekroop me een vreemd voorgevoel.
Waarom zou je jezelf in je kamer opsluiten, terwijl je net een miskraam hebt gehad? Dan wil je toch zo snel mogelijk naar een ziekenhuis?
Dries pakte mijn hand vast, bij het aanzien van mijn bedenkelijke gezicht, en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Je ziet er zoooo mooi uit habiba!", zei hij geruststellend.
Gehuld in mijn nauwsluitende takshita en hoge hakken, volgde ik Dries, in zijn designer maatpak, geruisloos, aan zijn hand richting de auto.

"Schatje,...."We gaan gewoon even polshoogte nemen, en dan vervolgen we onze weg naar de bruiloft!
Het is Mounir's taak om haar nu bij te staan", zei Dries terwijl hij de auto startte.
Hij wist hoe belangrijk Sara's grote dag vóór mij was.

Enigzins van mijn á propos, was ik ergens wel blij dat Dries het heft in handen had genomen.
Ik zat namelijk nog gedeeltelijk in een roes.
De ene ogenblik ben je aan het voorbereiden vóór een feest, en de andere moment zit je opgedirkt in je feestgewaad, onderweg naar drama bij je schoonouders thuis.

Bij binnenkomst stond Tami de zus van Dries al drukdoende in de gang te bellen.
Ze trok mij direct de keuken in, terwijl Dries doorliep naar de woonkamer.
"Mohiem...."Echt een rwina drama queen!,...Meer woorden ga ik er niet aan vuil maken, fluisterde Tami geïrriteerd.

Volgens Tami zat Latifa al geruime tijd in haar kamer met de deur op slot.
Op mijn vraag waarom Latifa niet naar het ziekenhuis was gebracht, om zich te laten onderzoeken door een gynaecoloog, beantwoorde Tami heel kort met;..."Ze wil niets!!,..."Ik krijg jnoen van haar kuren!!"

In de tussentijd stond mijn gsm vol met inkomende berichtjes van Ramona en de andere meiden.
Siham en Aicha appte een paar keer vanaf de feestzaal waar wij bleven, "Á zine, je mist je dansje!!.....Yallah zid!!
Ramona stuurde een voorspelbare app; "Tazzz, ik zei toch dat die chick niet spoorde?,..."Wello baby?...Gekke psycho wijf!

Samira berichte enkel met de vraag of we haar een seintje konden geven hoe laat we naar het feest vertrokken.
Het bleek dat Mounir en Ramona bij Abdel en Samira thuis waren toen Henna hem belde dat het niet goed ging met Latifa.

Tami en ik liepen samen naar de woonkamer waar iedereen zich had geschaard.
Er hing een gespannen sfeer tussen Mounir en mijn schoonvader, die diens eeuwige wisspelturig gedrag altijd al afkeurde.

Mounir had zelf al verschillende pogingen gedaan om tot Latifa door te dringen, maar haar deur bleef potdicht.
Uit pure onmacht werd mijn schoonvader zelfs boos op Mounir, en verweet hem dat hij Latifa de laatste maanden aan haar lot had overgelaten. "Wat moeten haar ouders in Marokko wel niet over ons denken?, brieste hij hulpeloos.

Mijn schoonmoeder suste bijtijds de de boel tussen Mounir en zijn vader, door hen eraan te herinneren, dat het nu niet de tijd, en zéér zeker niet het moment was om vingers te wijzen of te oordelen.
Terwijl Dries, Mounir mee sleepte, naar het balkon om af te koelen, besloot ik om zelf een hulp poging te wagen bij Latifa.

Ik riep héél kalm haar naam, en na 3 keer kloppen, hoorde ik het geruis van de sleutel in het slot.
Latifa liet me binnen, waarna ze direct de deur weer op slot deed.
Ze kroop snel terug in haar bed, en zag er warrig en vermoeid uit.

Terwijl ik op het randje van haar bed ging zitten, draaide ze zich stilletjes naar mij toe.
"Wat heb ik Mounir toch aangedaan?..."Waarom haat hij mij?, vroeg ze met een verbeten gezicht, terwijl de tranen over haar wangen rolde.
Voor het eerst, zag ik de tere gevoelige kant van Latifa.