HAYATIMIN KÖRDÜĞÜMÜ

29.BÖLÜM

Selamunaleyküm  Canlar 🙌

Nasılsınız?

Umarım iyisinizdir. Bende çok şükür iyileştim, toparlanmaya çalışıyorum.

Geçen bölüm söyleyecektim ama unutmuşum. Fark ettiyseniz kapağımız değişti ve ben yeni kapağa bayıldım. Kapak için abuk_yazar a çok teşekkür ederim. Ellerine sağlık. Diğer çalışmalarını da sabırsızlıkla bekliyorum.

Neyse lafı fazla uzattım.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 😍

Keyifli okumalar 💕

Gözlerimi Emirin, bedenimi sıkıca kavrayan kollarının arasında açtım. Başım göğsünde, sıcacık kollarının arasındayken huzuru hissediyordum. Uzunca bir zamandan sonra kendimi yine pamukların arasında, mutlu ve huzurlu hissediyordum.

Tartışıyorduk, küsüyorduk, barışıyorduk ve ... Sonrası malumdu... Dün gece beni yine bir şekilde yumuşatmış ve kandırmıştı. Nasıl yapıyordu bilmiyorum ama hep, bir şekilde beni kendine çekmeyi başarıyordu. Başımı göğsünden kaldırıp yüzüne baktım. Uyurken bile tatlı-sert bir yüzü vardı. Başımı biraz daha yukarı kaldırıp boyun boşluğuna doğru sokuldum. Tam kokusuyla yine uykuya dalacakken sırtıma değen soğuklukla ürperdim. Havalar ısınmıştı aslında ama vücudumun açıkta kalan kısmı değen soğuklukla üşümüştü. Banyoya girip ılık bir duş alsam iyi olacaktı. Yavaşça Emirin kolları arasından çıkıp çekmecenin kenarındaki sabahlığa uzandım. Sabahlığı üzerime geçirirken Emirin dün gece açtığı pencereyi fark ettim. Yataktan kalkıp pencereye yöneldim. Ilık esen rüzgar tenimi okşarken yine titredim. Pencereyi kapatıp arkamı dönecekken arkamdaki sıcaklığı fark ettim. Arkamı dönemeden bir çift kol belime dolanıp beni kendine çekti. Kulağıma eğilip fısıltıyla;

"Günaydın." dedi.

"Günaydın." Ellerini kollarımdan yukarı çıkarıp üşüyen kollarımı sardı.

"Üşümüşsün..."

"Evet, üşüdüm... Onun için pencereyi kapattım." Beni yavaşça kendine çevirip yüzümü elleri arasına aldı.

"Teşekkür ederim." deyip alnıma küçük bir öpücük kondurdu.

"Bundan sonra seni hep mutlu edeceğim. Mutsuz olmana asla izin vermeyeceğim."

"Ben de bundan sonra daha anlayışlı olacağım. Biraz daha sakin kalmaya çalışacağım." Söylediğim sözlerle tebessüm edip tekrar öperek banyoya girdi.

Fazla sakindik... Fazla mutluyduk... Herşey sanki fazla normaldi... Bu sabah fazla güzel ve sorunsuz başlamıştı. Belki mutlu olmanın zamanı gelmişti ya da güzel günlerin başlangıcıydı bugün.

Emir banyodan çıkınca ben girdim. O üzerini giyinirken ben de duşumu alıp çıkmıştım. O iş çantasını hazırlarken ben de yatağı ve odadaki dağınıklığı toparladım. Yatağın üzerindeki örtünün kenarını düzeltirken Emirin çantasından çıkarıp cebine koyduğu anahtarı fark ettim. Bu anahtar yatağın yanındaki çekmecenin anahtarıydı. Geçen açmak istemiştim ama aniden odaya geldiği için yakalanırım korkusuyla panik yapıp açamamıştım. Benim anahtarım çekmecenin kilit yerinde dururken o niye anahtarını yanında taşıyordu ki? Gizlediği bir şeyler mi vardı? Ya da benden sakladığı, bilmemem gereken şeyler mi? Şimdi iyice merak etmiştim. Emire tekrar baktığımda çantasına dosya yerleştiriyordu. Yavaşça arkasından  yaklaşıp elimi anahtarı koyduğu cebine soktum. Elim cebinde ilerleyip anahtarı bulurken bacağına değince anahtarı hızlıca alıp odanın diğer köşesine kaçtım. Emir elindeki çantayı bırakıp arkasını dönerek şaşkınca bana baktı.