Thunder

08-08-2301

Fianna

Ik ga zitten op het bankje in de kantine.

Naast mijn vader.

"Hey pap." Zeg ik met een glimlach.

Het is grappig. Gale en ik hebben ruzie. Nou ja, ik met Gale, maar alsnog ben ik gelukkiger dan ooit.

Ik ga tegenover Tobias zitten die alles wel erg snel in zijn mond propt.

"Hey rustig aan!" Zeg ik tegen hem, met nog steeds zo'n grote glimlach.

Hij kijkt me aan en merkt nu pas dat ik voor hem zit.

Hij kauwt snel door en slikt.

"Fianna Uh ja Uh ik moet eh gaan." Zegt hij snel en hij stoot zijn glas om als hij opstaat.

Hij kijkt niet om en rent haast naar de uitgang.

Nou daar gaat mijn glimlach.

"Wat is er met hem aan de hand?" Vraag ik mijn vader met een wenkbrauw opgetrokken.

Hij doet haast hetzelfde als Tobias.

"Ik moet gaan." Hij staat snel op en rent de kant op waar Tobias ook is heen gegaan.

Nu merkt iedereen me van mijn familie op en kijken elkaar aan. Ze kijken elkaar aarzelend aan.

Wat is er aan de hand?

"Wat?" Vraag ik zacht, maar ze horen me.

Juliana krabt op haar achterhoofd.

"Eh." Zegt ze.

Ze kijkt mijn moeder aan en mijn moeder knikt.

"Vertel het maar." Zegt ze.

"Oké." Zegt Juliana.

"Eh." Ze begint, maar gaat niet verder.

Ze zucht.

"Er is iets mis met Gale. Hij ligt op de ziekenzaal. Ik bedoel. Er is niks mis." Begint ze dan in een zucht.

"Er kan niks mis zijn in zijn situatie..." Zegt ze verdrietig.

"In wat voor situatie?" Vraag ik fronsend.

Ze antwoord niet.

"In wat voor situatie?!" Roep ik nu.

Nog steeds geen antwoord.

Ik sta ij een ruk op.

"Wat voor situatie." Schreeuw ik door de hele kantine heen.

Juliana staat ook snel op. Boos.

"Hij is dood!" Roept ze dan.

Tranen stromen over haar wangen heen.

Mijn boosheid ebt gelijk weg.

Dood? Nee!

Ik schud mijn hoofd.

"Nee..." Fluister ik.

Ik ren naar de ziekenzaal.

Ik laat de kantine achter me met de huilende Juliana.

Ik laat de kijkende mensen achter.

En Gale laat mij achter.