Thunder

17-01-2301

Fianna

Het is nu precies 2 weken later.

Gale en ik lopen over het O zo bekende grind pad naar het dorp. Na een tijdje staat er op een groot ijzeren bord 'Region'.

Gale moest wel een wapen en uitrusting mee nemen. De koning vertrouw me niet helemaal. Nou ja... Wie wel?

Als we bij het grote grasveld aankomen zie ik Luke staan. Hij ziet ons niet. Hij zit met blote voeten in het meertje met zijn kleine broertje en zusje te spelen.

Het is ook echt warm.

Ik tik Gale aan en hij stopt.

"Dat is Luke, mijn tweede beste vriend." Zeg ik en ik wijs Luke aan.

"LUKE!" Roep ik zo hard mogelijk terwijl ik aan het rennen.

Hij draait zich, verward en verbaasd dat iemand zijn naam roept, om. Hij ziet me rennen en hij trekt twee wenkbrauwen op.

"Fianna." Zegt hij als ik dichterbij ben en ben gestopt.

Gale zit nog steeds vlak achter me.

Luke pakt me en gooit me op zijn rug en loopt me naar mijn oude straat. Ik zie Gale lachen.

"Wie is dat achter ons?" Vraagt Luke snel.

"Gale. Mijn bewaker." Zeg ik.

"Hmm, waarom lacht hij?" Vervolgt hij.

"Hoe kun je zien dat hij lacht?" Zeg ik tegen Luke.

"Ik gokte en nu weet ik het." Zegt hij.

"Toen we een keer terug naar de gevangenis rende pakte ik haar op en was ik verbijstert dat ze me niet gaan slaan of zoiets. Duidelijk was ze het gewend." Zegt Gale met een grote glimlach.

"Hmm." Zegt Luke.

Ik spring van Lukes rug af en ik ga naast hem lopen en ik gebaar met mijn hand naar Gale dat hij naast ons moet komen staan.

We lopen met zijn drieën naar mijn huis toe en als ik hem al zie in de verte zegt Gale iets:

"Fianna...." Hij zegt het erg zacht, Luke hoort het niet.

"Hm?" Antwoord ik even zacht

Hij antwoord niet....

"Laat maar." Zegt hij na een tijdje.

"Mag ik even met Gale spreken?" Vraag ik aan Lukes

"Uh. Ja oké...." Zegt hij vaag.

"Ik ga alvast tegen je familie zeggen dat je er bent." Zegt hij en hij loopt dan naar mijn huis.

"Gale, wat is er?" Zeg ik na een tijdje.

"Je zei dat je ouders hier ook wonen, toch?" Vraag ik als hij geen antwoord geeft.

"Ja, maar daar wil ik niet heen, waarom denk je anders dat ik nooit op vakantie ga?" Zegt hij zonder enige emotie.

"Owh.... Oké nou laten we verder gaan dan, he." Zeg ik.

En we lopen verder.

.

Ik loop de kleine veranda op met Gale naast me. Ik zie dat ze de elektriciteit aan hebben. Iets nieuws, waarschijnlijk werkt mam weer.