Thunder

18-01-2301 / 25-01-2301

Fianna

Ik word wakker met een nog steeds zittende Gale. Alleen slaapt hij. Ha toch in slaap gedommeld.

"He slaap kop!" Roep ik zacht. Ik schud hem heen en weer zodat hij wakker wordt.

Juliana slaapt boven ons, maar die is al opgestaan zie ik als ik naar boven kijk.

Gale kreunt zachtjes.

"Sorry." Zegt hij nog slaapdronken.

Ik glimlach.

Het donkere glas achter hem laat straaltjes licht binnen. Het stapelbed, de stoel en het bureau van Juliana is het enige wat deze kamer vult.

Tobias en Troy slapen samen helemaal boven en op de zolder. Ze zijn ook de oudste. Yarold, Eric en Fex slapen een verdieping onder hun. Onze kamer, Juliana en de mijne, staat naast hun. De kleinste kamer van allemaal.

Met het donkere hout is dit ook nog eens de donkerste. We staan namelijk net achter 3 bomen. Niet veel licht dus....

"Waar denk je aan?" Vraagt Gale. Ik ontdek dat ik de hele tijd naar hem zat te staren.

Ik schud mijn hoofd wakker en haal mijn ogen los van hem.

"Je zei toch ook dat je ouders hier wonen." Vraag ik dan.

"Ja kleine verandering ze woonden." Zegt hij dan met zijn ogen op de houten vloer gericht.

"Oh.... Sinds wanneer?" Vraag ik.

Waar zou je heen gaan als je in Region woonde? Je hebt waarschijnlijk te weinig geld om te verhuizen. Waarom zou je überhaupt weggaan?

"Het is een lang geleden al gebeurd. Het is een lang verhaal..." Zegt hij en nu zijn ogen op de mijne gericht. Ik zie verdriet in zijn ogen.

"Gale, je lijkt, sinds we hier zijn, een beetje van je pad gerukt... Heeft dat een rede." Vraag ik dan maar.

"Ja." Zegt hij.

"De executie-dag komt eraan...." Zegt hij er dan snel achteraan voor dat ik kon vragen 'waarom'.

"Ik heb dit allemaal gepland, het liegen over hoe laat je bent opgestaan, je naar de ziekenzaal brengen. Je was helemaal niet in levensgevaar..." Zegt hij dan best snel, maar ik volg het wel.

"Nou ja je was wel in levensgevaar, maar indirect. Daarna ging de koning natuurlijk om een verslag vragen en hij werd toen boos, net zo als ik al gedacht had. Je zou tot mijn verschikking in de ziekenzaal komen. De koninklijke familie zou die dag naar de ziekenzaal gaan. De koningin wist niet van de executie-dag dus ik kon het het beste vragen met haar erbij, anders moest de koning zeggen waarom het niet mocht." Zegt hij dan erna.

"Gelukkig zei de koningin ja... Ik moest wel zeggen dat de executie-dag niet de reden was, maar iets anders.... Bijvoorbeeld mijn familie. En in de dossiers staat nog dat ze hier wonen..." Zo eindigt hij.

Ik sta met mijn mond vol tanden.

Executie-dag? Elke 5 keren dat ik er bij was, was ik tot mijn geluk niet gekozen. Alleen Gale wist iets dat het nodig was dat ik er niet bij ben.

"Alleen de executie-dag is verplaatst." Zegt hij dan.

"En ik heb de lijst gezien... Je stond erop." Zegt hij dan meer tegen de grond dan tegen mij.

Het is alsof er een bom ontploft in me.

Ik.

Na al die jaren.

Ik.

Net nadat ik mijn familie heb gezien.

Ze lazen mijn brieven wel. Dat zeiden ze.