Σαν Ένα (boyxboy)

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρα μας

Ίθαν P.O.V

Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα και κρατώντας το χέρι του τον συνόδεψα στο δωμάτιο μου.
Κ-Είσαι σίγουρος πως δεν θα έρθει κανείς?
Ι-Απολυτως. Οι γονείς μου θα είναι εδω κατά της μία. Εσύ?
Τον έσπρωξα στο κρεβάτι απο τους ώμους και βρέθηκα πανω στον καβάλο του. Αναστέναξε και χασκογελασα.
Κ-Εγω?
Ειπε δαγκώνοντας το κατω του χείλος.
Ι-Σε περιμένει κανείς? Στο σπίτι της γιαγιάς σου?
Κ-Ναι αλλα εσυ περίμενες περισσότερο.
Έσκυψα και του έδωσα ενα γλυκό φιλί στο μέτωπο, έπειτα στη μύτη και μετά στα χείλη του χαϊδεύοντας το σκληρό του στήθος.
Κ-Είσαι τόσο σέξι Ίθαν.
Είπε καθως μου έβγαζε την μπλούζα. Με έσπρωξε ξανά πανω του και άρχισε να με φιλά παντού στον θώρακα μου. Τα χέρια μου τον ακούμπησαν αισθησιακά εκεί κάτω και του ξέφυγε ενα επιφωνημα ευχαρίστησης. Ξέφυγα απο τα φιλιά του σηκώνοντας του συγχρόνως την  μπλούζα αποκαλύπτοντας το γραμωμένο του σώμα. Τα φιλιά μου αισθάνθηκαν στους κοιλιακούς του σαν πεταχτά αγγίγματα πεταλούδας.
Κ-Το κάνεις τόσο καλά Ίθαν.
Είπε καθώς χαϊδευα την φανερή του στύση μεσα απο το τζίν του.
Ξαφνικά το κινητό του Κάρτερ άρχισε να χτύπα με τον ηχο αυτου του τραγουδιού που πάντα λάτρευε.
Κ-Γαμωτο.
Ι-Σηκωσε το.
Κ-Οχι συνέχισε.
Ειπε και με έπιασε απο τον σβέρκο φέρνοντας με κοντά του. Ωστόσο εγω ξανά σηκώθηκα.
Ι-Ισως ειναι κάτι το σημαντικό.
Κ-Τιποτα δεν είναι πιο σημαντικό απο εσένα μικρέ.
Του χαμογέλασα.
Ι-Σ'αγαπάω.
Κ-Και εγω.
Μου είπε και με πηρε στην θερμή αγκαλιά του, ήταν τόσο ωραία, τοσο όμορφα που με πηρε ο ύπνος μεσα σε λίγα λεπτά.

***

Κάρτερ P.O.V

Είχαν περάσει δέκα περίπου λεπτά αφότου ο Ίθαν αποκοιμήθηκε στα χέρια μου, και ήξερα πως έπρεπε να φύγω για να αντιμετωπίσω ολες αυτές τις ερωτήσεις οταν έφτανα σπίτι. Σηκώθηκα οσο πιο σιγά και αθόρυβα μπορούσα, τον κοίταξα λιγα δευτερόλεπτα να κοιμάται. Ηταν τόσο όμορφος. Έβαλα την μπλούζα μου κούμπωσα τον φερμουάρ του παντελονιού μου και προτού κλείσω την πόρτα, του έδωσα ενα φιλί στο μέτωπο.

Περπατούσα στον δρόμο εδω και πέντε λεπτά οταν ενα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα μου.
Μ-Καλα που στο καλο ήσουν?
Ηταν η μάνα μου φανερά θυμωμένη.
Κ-Στου Ίθαν.
Είπα κοιτώντας μπροστά μου.
Μ-Σε περιμέναμε ειναι τα γενέθλια σου.
Κ-Θα έρθω τωρα.
Μ-Μπες μέσα. Πάμε στη γιαγιά.
Στριφογύρισα τα μάτια μου και ανοιξα την πορτα του αυτοκινήτου μπένοντας μεσα απότομα.
Μ-Σε θυμωσαμε και απο πάνω?
Κ-Δεν εχω όρεξη τώρα.
Μ-Νομιζα πως χάρηκες. Ξέρεις, που είδες τον φίλο σου.
Η αλήθεια είναι πως είχα να χαμογελάσω και κλάψω συγχρόνως πολυ καιρο και τώρα δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Από την μία πετούσα στα σύννεφα που εγώ και ο Ίθαν τα βρήκαμε και από την άλλη στεναχωριομουν αφού ήξερα πως σε δύο μέρες θα χαθούμε και πάλι. Ίσως δεν είναι γραφτό να είμαστε μαζί...ίσως κάποτε βρει κάποιον που θα του ταιριάζει καλύτερα, που θα τον αγαπάει πιο πολύ, αν και δεν νομίζω πως  μπορεί να συμβεί αυτό. Κάποιος καλύτερος από εμένα σε όλα, που δεν θα φοβάται τον κόσμο και τα λόγια του, που θα είναι ο μικρός του Θεός και θα τον λατρεύει ότι και να γίνει, αυτός σου αξίζει Ίθαν. Και εγώ είμαι ένας δειλός. Όποιος και να είσαι φίλε μου, που κάποτε θα τον έχεις δικό σου, να του χαρίζεις μαργαρίτες κάθε πρωί, που του αρέσουν, να τον γαργαλάς πίσω από το γόνατο που εκεί πεθαίνει ,να μην τον αφήνεις να βλέπει θρίλερ ότι και να σου λέει, γιατί φοβάται και ας μην το δείχνει. Όταν σου λέει 'σ'αγαπώ' μην μπεις στο κόπο να του πεις 'εγω περισσότερο' κανένας δεν αγαπά περισσότερο από τον ιθαν...και αν μια μέρα βρεις χρόνο για το όνομα μου πες του 'ησουν ολόκληρη η ζωή του Κάρτερ, και όταν σε έχασε, έχασε και τη ζωή του' συγνώμη μαμά, συγνώμη μπαμπά, συγνώμη νίκη, συγνώμη Ίθαν και συγνώμη και σε εσάς. Αλλά μην κλάψετε γιατί εγώ χαμογελάω τώρα. Τώρα τον βλέπω κάθε μέρα, και είμαι πάντα μαζί του και ας μην το καταλαβαίνει, είμαι εδώ Ίθαν, θα είμαι πάντα εδώ, θυμάσαι?

_________________________________________